قوانین مهاجرت ایالات متحدهٔ امریکا بر پایهٔ «قانون مهاجرت و ملیت»[2] سال 1952 و اصلاحیه‌های بعدی آن بنیان نهاده شده است. این قوانین اعطای اقامت دائم به بستگان درجه یک شهروندان امریکایی را در اولویت قرار می‌دهد و برای پیوستن به خانواده[1]، دارندگان دائم قانونی را مقدم می‌شمرد. همچنین، برای متقاضیانی که مهارت شغلی مهم دارند، پناهندگان و پناه‌جویان و متقاضیانی که از کشورهایی می‌آیند که سطح مهاجرفرستی آن به ایالات متحدهٔ امریکا پایین است، در اولویت‌اند. «قانون مهاجرت»[3] سال 1990، برای اولویت خانوادگی، شغلی، و تنوع مهاجرتی محدودیت سالانه‌ای تعیین کرده است: 416٬000 تا 675٬000 نفر. محدودیت سالانه برای اولویت خانوادگی از 226٬000 تا 480٬000 مهاجر است؛ یعنی بیش از نیمی از همهٔ اولویت‌های مهاجرتی. در اولویت‌های خانوادگی و شغلی، سهم هر کشور 7 درصد و سهم هر منطقهٔ وابسته 2 درصد است.

  پیوستن به خانواده از دو مقوله ساخته شده است: بستگان درجه یک شهروندان امریکایی و اولویت‌های خانوادگی. بستگان درجه یک شامل شهروندان امریکایی و همسر و فرزندان نابالغ آنان می‌شود. بستگان درجه یک شهروندان ایالات متحده 40 درصد اقامت‌های دائم قانونی سالانه را به خود اختصاص می‌دهند. این مقوله هیچ محدودیت عددی ندارد. اولویت‌های خانوادگی شامل چهار دسته است که هرکدامشان محدودیت عددی دارد: 1- پسران و دختران بزرگسال مجرد شهروندان امریکایی و فرزندانشان؛ 2- همسران، فرزندان نابالغ، و پسران و دختران مجرد مقیمان دائم امریکا؛ 3- پسران و دختران متأهل شهروندان امریکایی و همسران و فرزندانشان؛ و 4- برادران و خواهران شهروندان بزرگسال امریکایی و نیز همسران و فرزندان برادران و خواهران.  درخواست پذیرش خویشاوند بیگانه (فرم I-130) که آن را شهروند امریکایی یا مقیم دائم امریکا پر می‌کند، باید در «ادارهٔ خدمات شهروندی و مهاجرت (یواس‌سی‌آی‌اس)»[4] تأیید شود تا به شخص مورد تقاضا اقامت دائم داده شود. پرکردن این درخواست نوبت اولویت را برای مهاجر مشخص می‌کند. وزارت کشور امریکا امکان گرفتن روادید را در چهارچوب محدودیت‌های دسته‌ای و کشوری وضع‌شده بررسی می‌کند و اگر کار ناتمام اداری وجود نداشته باشد، برای مهاجر روادید اقامت دائم (گرین‌کارت) صادر می‌کند. پیش از صدور روادید، وزارت کشور سابقهٔ کیفری فرد را بررسی می‌کند و اطمینان می‌یابد مهاجر تهدیدی برای امنیت نیست و می‌توان او را در ایالات متحدهٔ امریکا پذیرفت.

  قوانین و ورزه‌های کنونی مهاجرت ناظر بر پیوستن به خانواده ممکن است بازنگری بیشتری را ایجاب کند، زیرا خانواده‌ها معمولاً تا زمانی‌که به هم بپیوندند، مدتی طولانی از هم جدایند. در سال 2000، «ادارهٔ خدمات تابعیت و مهاجرت (آی‌ان‌اس)»[5] که درحال‌حاضر به یواس‌سی‌آی‌اس مشهور است، 119٬076٬8 درخواست I-130 معلق داشت، حال‌آنکه در سال 1994، تعداد درخواست‌های معلق 747٬369 بود. تراکم کارهای اداری، که معلول کمبود منابع انسانی و افزایش انواع تقاضانامه‌هاست، فرآیند صدور روادید اقامت دائم را به حداقل دو سال رسانده است. افزون‌براین، ازآنجاکه شمار درخواست‌های روادید از شمار روادیدهایی که به اولویت‌های خانوادگی تخصیص داده شده است فراتر می‌رود، در اثر تفاوت بین تقاضا برای روادید و دسترس‌پذیری روادید نوعی تراکم کاری ثانویه هم پدید می‌آید. به استثنای مقولهٔ بستگان درجه یک، که هیچ محدودیت مقوله‌ای و کشوری ندارد، همهٔ مقوله‌های دیگر مهاجرت خانوادگی در فرآیند صدور با تأخیر همراه است.

  در سال 2000، کنگره تا حدودی برای حل مشکل تراکم کار «قانون برابری خانواده‌ها برای مهاجرت قانونی (قانون لایف)»[6] را تصویب کرد که بر اساس آن، به همسران و فرزندان نابالغ مقیمان دائم که بیش از سه سال منتظر روادید مهاجرت بوده‌اند، اقامت غیرمهاجرتی موقت (موقعیت وی)[7] اعطا می‌کند. اشخاصی که موقعیت وی به آنها اعطا می‌شود، مجوز کار دارند و اجازه دارند تا زمانی‌که موقعیت سکونت دائم می‌گیرند، در ایالات متحده بمانند. بااین‌حال، این روادیدها دسترسی محدودی دارد. یکی از راه‌حل‌های کاهش تراکم اداری این است که به دفاتر مهاجرتی منابع بیشتری داده شود تا از حجم کار بکاهند. آن نوع تراکم کاری را که معلول نظام سهمیه‌بندی است، می‌توان از طریق محدودترکردن مقولهٔ اول و دوم کاهش داد تا روادیدهای موجود بهتر بتواند تکافوی تقاضاها را بکند. همچنین، اصلاحات پیشنهادشده شامل ارائهٔ تعریف گسترده‌تری از خویشاوند درجهٔ یک نیز می‌شود؛ به‌گونه‌ای که بتوان روادیدهای بیشتری را برای مقوله‌های دیگر مهاجرت‌های خانوادگی کنار گذاشت و بستگان درجه یک را از شمول محدودیت ناظر بر اولویت‌های خانوادگی خارج کرد.

  قانون مهاجرت حامی را ملزم می‌کند فرم I-864 (سوگندنامهٔ حمایت)[8] را پر کند و ثابت کند پیش از پرکردن دعوت‌نامه برای خویشاوند خود، سطح درآمدی وی از سطح فقر فدرال دست‌کم 25 درصد بالاتر است. اگر درآمد حامی واجد این شرط نباشد، دیگر اموال را می‌توان مدنظر قرار داد. درآمد برخی دیگر از اعضای خانواده نیز می‌تواند مدنظر قرار گیرد؛ البته اگر آنها فرم I-864A (سوگندنامهٔ قرارداد حمایت میان حامی و عضو خانواده)[9] را امضا کنند. اگرچه این شرط مالی را به این منظور گذاشته‌اند که اطمینان یابند مهاجران از سوی اعضای خانواده حمایت مالی می‌شوند و به اعانهٔ عمومی وابسته نخواهند شد، ممکن است خود این شرط مانعی دیگر برای پیوستن به خانواده باشد.

  «قانون اصلاح مهاجرت غیرقانونی و مسئولیت مهاجر» سال 1996 برای پذیرش بیگانگانی که بیش از 180 روز و کمتر از یک سال به‌صورت غیرقانونی در ایالات متحدهٔ امریکا حضور داشته‌اند، منع پنج‌سالهٔ پذیرش و برای بیگانگانی که یک سال یا بیشتر در امریکا حضور غیرقانونی دارند، منع 10 سالهٔ پذیرش گذاشته است. این قانون مهاجرانی را که همسر یا فرزند شهروندان و مقیمان دائم ایالات متحده‌اند، مستثنا کرده است مشروط به اینکه آنها مقامات فدرال را قانع کنند رد پذیرش وضع به‌غایت دشواری را برای شهروند یا مقیم قانونی پدید می‌آورد. اگرچه اختیار تصمیم‌گیری در خصوص این موارد استثنایی، به‌کلی، به دادستان کل سپرده شده است، وی ممکن است سالانه تقاضای بیش از 4000 بیگانه را رد کند. گزارش‌های اخیر دربارهٔ افزایش رد این استثنائات ممکن است مانع دیگری برای پیوستن به خانواده باشد.

و نیز ببینید: شهروندی؛ مهاجرت؛ مهاجرت به ایالات متحدهٔ امریکا.

بیشتر بخوانید

Catholic Immigration Network. “Barriers to Family Reunification”, Washington, DC: Catholic Immigration Network. Retrieved December 11, 2007 (www.cliniclegal.org/Advocacy/barriers.html)

McKay, Ramah (2003). Family Reunification, Washington, DC: Migration Information Source, Migration Policy Institute, Retrieved December 11, 2007 (http://www.migrationinformation.org/feature/display.cfm?ID=122)

National Immigration Forum (2005). “Immigration Backlogs Are Separating American Families”, Washington, DC: National Immigration Forum. Retrieved December 26, 2007 (http://immigrationforum.org/documents/TheDebate/ImmigrationReform/FamilyBacklogBackgrounder.pdf)

U.S. Department of Homeland Security (2005). “Fact Sheet: Characteristics of Family-Sponsored Legal Permanent Resident Residents: 2004”, Washington, DC: Office of Immigration Statistics

U.S. Department of Homeland Security (2006). “Annual Flow Report: U.S. Legal Permanent Residents: 2005”, Washington, DC: Office of Immigration Statistics

U.S. General Accounting Office (2001). “Immigration Benefits: Several Factors Impede Timeliness of Application Processing”, Washington, DC: U.S. Government Printing Office

  [1] Family reunification   

 [2] Immigration and Nationality Act 

[3] Immigration Act

[4] U.S. Citizenship and Immigration Services (USCIS)

[5] Immigration and Naturalization Service (INS)

  [6] Legal Immigration Family Equity Act (LIFE Act)

  [7] V status

[8] Affidavit of Support

[9] Affidavit of Support Contract Between Sponsor and Household Member