هرزه‌نگاری و اینترنت
به دنبال ابداع و انتشار گسترده اینترنت از دهة 1990 میلادی، توزیع هرزه‌نگاری از طریق وب جهان‌گستر به یک پدیده شایع اجتماعی تبدیل شده است. بخشی از علت رواج آن، ناشی از این واقعیت است که اینترنت همانند نوارهای ویدیویی و دی.وی.دی، به افراد امکان می‌دهد تا هرزه‌نگاری را در حریم خانه خود تماشا کنند. این مشکل با گمنامی و دسترسی آسان‌تر به هرزه‌نگاری آنلاین پیوند خورده است؛ به همین دلیل، افراد (مانند کودکان) می توانند در عمل هر نوع مطلبی را در فضای سایبر، بازیابی و تماشا کنند، حتی اگر دسترسی آن‌ها از منظرهای دیگر اجتماعی یا قانونی دارای محدودیت باشد؛ بنابراین، اینترنت انتشار مطالب هرزه‌نگاری غیرقانونی، مانند هرزه‌نگاری از کودکان یا محتواهایی را که در آن‌ها رفتار جنسی خشونت‌آمیز وجود دارد، گسترش داده است.
اینترنت، به منزله شبکه بین‌المللی پیچیده، از رایانه‌های به‌هم متصل‌شده‌ای تشکیل شده که تعداد کاربران آن بیش‌ازپیش در حال افزایش است، تقریباً مجموعه بی‌پایان و منتخبی از محتواهای آشکار جنسی را به شکل عکس، متن و فایل‌های صوتی، کلیپ‌های ویدیویی و نیز رسانه‌های پخش آنلاین، همانند دسترسی به پخش زنده از طریق وب‌کم و امکان مواجهه‌های جنسی تعاملی، ارائه می‌کند. محتوای هرزه‌نگارانه، بیشتر از طریق وب سایت‌های رایگان و تجاری و نیز به اشتراک‌گذاری همتا با همتای فایل[2] یا گروه‌های خبری یوزنت[3] منتشر می‌شود. نمونه اخیر که شکلی از گروه‌های مباحثه است و اغلب در اوایل هرزه نگاری آنلاین رایج بود، به شکل خدمات رایگان تصویر و ویدیوهای کوتاه بارگذاری‌شده وجود دارد. درواقع، شمار زیادی از وب‌سایت‌های هرزه‌نگاری رایگان هستند و در اصل به شکل عامل جذب کاربران به تماشای وب‌سایت‌های تجاری عمل می‌کنند و تنها نمونه‌ای از محتوای پیچیده‌تر خود را به شکل تصاویر یا گالری‌های کوچک، به نمایش می‌گذارند.
در کنار ظهور اینترنت، نگرانی عمومی دربارة حجم محض محتواهای هرزه‌نگاری که به شکل آنلاین در دسترس قرار دارند و نیز جایگاه حقوقی آن، هم از نظر توزیع و هم محتوا –به ویژه در مورد تعداد کاربران زیر 18 سال- در حال افزایش است (اکنون سن میانگین شروع تماشای تصاویر هرزه‌نگاری، به 11 سال رسیده است). به‌طور کلی، تشویش ناشی از قرارگرفتن افراد خردسال در معرض محتواهای مستهجن، به‌دلیل دسترسی آسان به سایت‌های آشکارا جنسی و رشد باورنکردنی صنعت هرزه نگاری اینترنتی است. اکنون، بیش از 4.2 میلیون سایت هرزه‌نگاری وجود دارد که تقریباً 12درصد از کل وب‌سایت‌ها را شامل می‌شود؛ محبوبیت آن‌ها غیرقابل انکار است. درآمد صنعت هرزه‌نگاری در امریکا (بیش از شش میلیارد دلار)، از مجموع درآمدهای ای.بی.سی، سی.بی.اس و ان.بی.سی فراتر می‌رود و نیز درآمد هرزه‌نگاری بیش از مجموع درآمد گروه‌های بیسبال، بسکتبال و فوتبال است.
تنظیم حقوقی انتشار و دسترسی به محتواهای هرزه‌نگاری آنلاین[1]، دشوار است. اینترنت، درواقع پدیده‌ای بین‌المللی است و درحال‌حاضر، هیچ قانون بین‌المللی برای تنظیم انتشار، خرید یا مالکیت هرزه‌نگاری اینترنتی وجود ندارد. هر کشوری چارچوب قانونی فردی مختص خود را دارد، اما سایت‌های خارجی از قوانین ملی یا برنامه‌های اعمال قانون که توزیع محتوای آنلاین را محدود می‌کند، تبعیت نمی‌کنند.
با وجود این، کوشش‌های مختلف برای ممنوعیت انتشار انواع معینی از هرزه‌نگاری (همانند نمایش خشونت، رابطه جنسی با حیوانات یا هرزه‌نگاری کودکان)، برای جلوگیری از دسترسی کودکان زیر سن قانونی به محتوای هرزه‌نگاری و اطمینان از این موضوع، ادامه دارد که کنشگران در رسانه‌های هرزه‌نگاری به سن قانونی رسیده باشند. در امریکا، کوشش‌های قانونی مختلفی، در اصل برای تنظیم منابع تجاری محتوای هرزه‌نگاری، انجام شده است که بیشتر با بحث‌های داغ دربارة مسائل سانسور و متمم اول قانون اساسی همراهی می‌شود. برای مثال، قانون نزاکت ارتباطات[4] در سال 1996، انواع متنوعی از فعالیت‌ها شامل توزیع هرزه‌نگاری از طریق اینترنت می‌شود. این قانون که در دادگاه فدرال توسط گروه‌های حامی حقوق مدنی، مانند اتحادیه آزادی‌های مدنی، به چالش کشیده شد، بخشی از آن که به گفته‌های هرزه مربوط می‌شد، به‌دلیل نقض حق بیان بزرگسالان در اینترنت، برخلاف قانون اساسی تشخیص داده شد. کوشش دوم، قانون حفاظت آنلاین از کودکان (کوپا)[5] در سال 1998 بود که ناشران وب‌سایت‌های تجاری را که «مطالبی که را برای نوجوانان مضر است» ارائه می‌کنند، ملزم کرد تا دسترسی این افراد به سایت‌های خود را محدود کنند؛ اما در سال 2004، دیوان عالی امریکا، این قانون را به‌علت مغایرت با قانون اساسی نامعتبر اعلام کرد؛ اما یک سال پیش از آن، دیوان عالی امریکا، اعلام کرده بود که قانون حفاظت از کودکان در اینترنت، مصوب سال 2000 که اتحادیه آزادی‌های مدنی امریکا و اتحادیه کتابخانه‌های امریکا، آن‌را به‌دلیل ضدیت با قانون اساسی به چالش کشیده بودند، خلاف قانون اساسی نیست؛ به‌ویژه، بخشی از این قانون که به سخنان وقیحانه مربوط می شد، به‌دلیل نقض حقوق بیان بزرگسالان در اینترنت، خلاف قانونی اساسی تشخیص داد. قانون حفاظت از کودکان در اینترنت، مدارس و کتابخانه‌هایی را که از کمک‌های مالی فدرال برای اتصال اینترنتی استفاده می‌کنند، ملزم کرد تا دسترسی به محتواهای دیداری را که در آن‌ها مطالب مستهجن، هرزه‌نگاری از کودکان یا سایر مطالب «مضر برای کودکان» به نمایش می‌گذارند، مسدود یا فیلتر کنند.
ابزارهای فناوری-مبنا، همانند نرم افزارهای فیلترینگ که دسترسی به برخی وب‌سایت‌ها را محدود می‌کنند، نشانگر کوشش دیگری برای کنترل توزیع محتواهای آشکار جنسی به شکل آنلاین هستند. بسیاری از وب‌سایت‌ها به هنگام ورود در مورد محتوای هرزه‌نگارانه هشدار می‌دهند و از کاربران می‌خواهند تا تصدیق کنند که حداقل 18 سال سن داشته و تمایل دارند تا به تماشای محتواهای آشکار جنسی بنشینند. سایت‌های وب تجاری، بیشتر از طریق کاربرد سیستم تأیید رسیدن به سن قانونی دسترسی را محدود می‌کنند که هدف آن، ایجاد تمایز بین افراد دارای سن قانونی و افراد زیر سن قانونی از طریق درخواست یک شماره کارت اعتباری معتبر برای خرید «عضویت» در سایت است.
آنتونیا لوی[6]
و نیز ببینید: کودک‌آزاری جنسی؛ رایافضا (فضای سایبری)؛ هرزگی؛ هرزه‌نگاری؛ هرزه‌نگاری و کودکان؛ خشونت جنسی
بیشتر بخوانید:
Alexander, Mark C. 2002. “The First Amendment and Problems of Political Viability: The Case of Internet Pornography.” Harvard Journal of Law & Public Policy 25(3): 977–1030
Ditmore, Melissa Hope, ed. 2006. Encyclopedia of Prostitution and Sex Work.Westport, CT: Greenwood
Ropelato, Jerry. Internet Pornography Statistics. 2007. Retrieved December 28, 2007 (http://internet-filterreview.toptenreviews.com/internet-pornographystatistics.html)
Thornburgh, Dick and Herbert Lin. 2004. “Youth, Pornography and the Internet.” Issues in Science and Technology 20(2):43–48
[1] . Pornography and the Internet
[2] . peer-to-peer file sharing
[3] . Usenet newsgroups
[4] . he Communication Decency Act (CDA)
[5] . Child Online
Protection Act (COPA)
[6] . Antonia Levy
