زندان‌ها و دارودسته‌ها[1]بیشتر افراد محبوس، در چندین ویژگی اساسی، ازجمله سوابق بزهکاری و جنایی، فقر، سوءمصرف مواد و عدم تحصیلات با هم اشتراک دارند؛ اما تنوع آن‌ها در زندان‌ها از همه مهم‌تر است. وقتی تفاوت نژادی، قومی، مذهبی و جفرافیایی زندانیان در شکل‌گیری یا تداوم دارودسته‌ها در زندان نقش دارد، برای متولیان تأدیب و اصلاح، مشکل‌ساز می‌شود.

  بیشتر پژوهشگران زندان، دو نوع اصلی دارودسته‌های زندان را توصیف می‌کنند که به آن‌ها «گروه‌های تهدیدکنندۀ امنیت» (اس.تی.جی‌.ها)[2] نیز گفته می‌شود. زندانیان می‌توانند فرهنگ دارودسته خیابانی خود را به محیط زندان وارد کنند یا می‌توانند به دارودسته‌های زندان ملحق شوند که به‌طور عمده درون دیوارهای زندان فعالیت می‌کنند. اعضای دارودسته‌های خیابانی که وارد زندان می‌شوند، ممکن است درون زندان در پی محلق‌شدن به اعضای سابق دارودسته‌های خیابانی محبوس باشند. سایر زندانیان تازه‌وارد، ممکن است به‌دلیل ازدست‌دادن تماس با خانواده، دوستان یا مشاغل، عضو دارودسته شوند که ممکن است عملکرد آن‌ها ممانعت از عضویت در داوردسته‌های خیابانی باشد. این زندانیان درمی‌یابند که دارابودن باورهای فلسفی مشترک، منشاء نژادی و قومی، رویکردهای مذهبی یا موقعیت‌های جغرافیایی که دارودسته زندانیان از آن‌ها حمایت می‌کنند، سبب قدرت می‌شود؛ اما ایجاد تمایز بین دارودسته‌های خیابانی و دارودسته‌های زندان، ممکن است گمراه‌کننده باشد؛ زیرا بسیاری از اعضای دارودسته‌های زندان و اعضای دارودسته‌های خیابانی محبوس، اتحادهایی را شکل می‌دهند و حتی وارد شرکت برای پیشبرد تجارت‌های غیرقانونی درون و خارج از زندان می‌شوند.  به‌دلیل تفاوت در روش‌های سنجش و تعریف‌ها، اندازه‌گیری دقیق اعضای دارودسته دشوار است. یک مطالعه نشان داده که 1625 دارودستۀ اثبات‌شده در زندان‌های امریکا وجود دارد، این در حالی است که برآوردها نشان می‌دهد که تعداد اعضای دارودسته‌ها از 15398 تا بیش از 16 هزار نفر، تنها در سه ایالت اوهایو، تگزاس و کالیفرنیا را در برمی‌گیرد. بزرگ‌ترین و فعال‌ترین دارودسته‌های زندانی، شامل خانواده نوسترا[3]، انجمن اخوت آریان[4]، سندیکای تگزاس[5]، مافیای مکزیک و خانواده جنگجویان سیاه[6] است.    گرچه اعضای دارودسته‌ها بخش کوچکی از کل زندانیان را شامل می‌شوند، بیانگر تهدیدی جدی نسبت به مدیریت نهادی و جهان خارج است. برای مثال، در سال 1998، اعضای خانواده نوسترا، دستور آدم‌کشی و خریدوفروش مواد مخدر را صادر می‌کرد، جنجال‌های اخاذی را ساماندهی کرده و از داخل یک واحد مسکونی امن در زندان ایالتی پلیکان بی[7] در کالیفرنیا، با شهود تبانی می‌کرد. یک بررسی پیچیده در سطح فدرال، ایالتی و محلی به‌نام «عملیات بیوه سیاه»[8] این جرایم را افشاء کرد که به اعلام جرم علیه 13 عضو دارودسته در 24 دادگاه فدرال منجر شد.  زندان‌ها برای کنترل فعالیت دارودسته‌ها، به شناسایی اعضای دارودسته‌ها و تلاش برای سرکوب و برنامه‌ریزی متوسل می‌شوند. نشانه‌های ظاهری وابستگی به دارودسته، همانند داغ، خالکوبی یا شناساگرهای دیگر (همانند برش ابرو)، به شکلی نظام‌مند مستند می‌شود. همچنین مقامات کنترل زندانیان به هنگام ورود به زندان نیز دربارة وابستگی پیشین و کنونی به دارودسته پرسش‌هایی طرح می‌کنند، نه فقط برای اطمینان از امنیت نهادی، بلکه همچنین برای تأمین امنیت زندانی ورودی. بیشتر سیاست‌گذاری‌ها در زندان تلاش می‌کنند تا آمیختن زندانیان دارودسته‌های رقیب را محدود کنند تا امکان خشونت مرتبط با رقابت‌های دارودسته کاهش یابد. گرچه این جداسازی نژادی عملی، به‌دلیل دستور دیوان عالی امریکا (در پرونده جانسون علیه کالیفرنیا) که جداسازی نژادی بلندمدت زندانیان را ممنوع کرد، ممکن است دشوار باشد.  آنجلا دی. کروز[9]

و نیز ببینید: دارودسته‌ها؛ زندان؛ زندان‌ها و شورش؛ زندان‌ها و خشونت

بیشتر بخوانید:

Trulson, Chad R., James W. Marquart, and Soraya K. Kuwacha. 2006. “Gang Suppression and Institutional Control.” Corrections Today (April):26–31

   [1] . Prisons, Gangs

 [2] . security threat groups (STGs)

 [3] . Nuestra Familia

[4] . Aryan Brotherhood

[5] . Texas Syndicate

[6] . Black Guerilla Family

 [7] . Pelican Bay State Prison

  [8] . Operation Black Widow

 [9] . Angela D. Crews