خواهر/برادرآزاری[1] را می‌توان به منزلة رفتار ناشایست در میان خواهر-برادرهایی که از طریق ازدواج، خون، فرزندخواندگی یا زندگی مشترک باهم مرتبط شده‌اند، تعریف کرد. این عمل، شامل هر نوع رفتاری است که از نظر سن یا میزان رشد مناسب تلقی نمی‌شود. خواهر/برادرآزاری، معمولاً در یکی از سه دسته زیر قرار می‌گیرد: رفتار یا عمل جنسی ناشایست، رفتارهای خشن یا تهاجمی یا بدرفتاری روانی. این سه نوع آزار، دارای انحصار متقابل نیستند؛ هر ترکیبی از این سه را می‌توان در روابط خواهر/برادرآزاری مشاهده کرد. فرض کلی این است که بدرفتاری روانی بر سایر شکل‌های آزار تقدم دارد و بیشتر زمینه سوءاستفاده را فراهم می‌کند.

خواهر/برادرآزاری جنسی را هم می‌توان به منزله فعالیت ناشایست جنسی نسبت به خواهر یا برادر تعریف کرد که طی یک دوره زمانی طول می‌کشد. این نوع رفتار، شامل تماس جنسی، نوازش، پرده‌دری قبیحانه، تلاش برای دخول، رابطه جنسی، تجاوز، لواط یا هر نوع تماس جنسی ناشایست است؛ اما به این موارد محدود نیست. سوءاستفاده بدنی، شامل اعمال همیشگی حمله به خواهر یا برادر است که تا حد زیادی می‌تواند سبب آسیب‌دیدگی شود و با هدف ایجاد صدمه صورت می‌گیرد. این اعمال شامل زدن، مشت‌زدن، سیلی‌زدن یا سایر شکل‌های حمله یا خشونتی است که جان فرد مقابل را تهدید می‌کند؛ اما محدود به این موارد نیست. بدرفتاری، رفتاری است که به شکلی رایج‌تر با عنوان آزار عاطفی شناخته می‌شود، می‌تواند شامل دشنام، تهدید، تمسخر، تخریب دارایی، دست‌انداختن، طردکردن، ترساندن، تنها گذاشتن، گمراه‌کردن یا خودداری از نشان‌دادن واکنش عاطفی یا هر نوع کنشی است که با هدف توهین صورت می‌گیرد.

کوچک‌شماری خواهر/برادرآزاری یکی از دلایل شایع و اصلی وجود اطلاعات اندک درباره این پدیده است. اعمال مرتکبان خواهر/برادرآزاری، بیشتر به منزلة رفتارهای رایج که مقتضی سن، جنسیت یا هر دو است، کم‌اهمیت جلوه داده می‌شود. برای مثال، در مورد خواهر/برادرآزاری جنسی، کنجکاوی جنسی یکی از دلایل اصلی آزار است. به همان نحو، عدم حضور والدین یکی از عوامل عمده سیستمی در خانواده است که در آزار نقش دارد. وقتی والدین به‌طور فیزیکی یا عاطفی غایب باشند، انگیزه آسیب‌زدن، افزایش می‌یابد. یکی از نمونه‌های رایج خواهر/برادرآزاری در موقعیت‌هایی روی می‌دهد که خواهر-برادرها در نقش سرپرست ظاهر می‌شوند.

خواهر/برادرآزاری، همانند سایر شکل‌های آزار، می‌تواند تأثیر مهمی بر بهداشت یا ثبات روانی قربانی یا هر دو این‌ها، طی سال‌های متمادی آتی داشته باشد. قربانیان خواهر/برادرآزاری، ممکن است شکل‌های مختلف مسائل بهداشت روانی و بین فردی را تجربه کنند. خواهر/برادرآزاری، به‌طور بالقوه، می‌تواند آسیب‌پذیری قربانی را در تکرار زیان‌دیدگی و گرایش مهاجم به رفتارهای آسیب‌زای بیشتر در آینده را افزایش دهد. به‌رسمیت شناختن نشانه‌های هشداردهنده رایج خواهر/برادرآزاری، می‌تواند به شکل مؤثر به آموزندگان و کارشناسان مراقبت سلامت برای شناخت موقعیت‌های آزار کمک کند. آگاهی در مورد نشانه‌های هشداردهنده و مرتکبان رفتار آزارگرانه به جلوگیری و درمان نیز کمک می‌کند. افزایش کارکرد نظام خانواده و تعهد به تأمین نیازهای روانی، فیزیکی و عاطفی کودکان، می‌تواند فضایی را خلق کند که جلوگیری موفقیت‌آمیز از خواهر/برادرآزاری را تسریع نماید.

  شاملا ال. مک‌لورین[2]

و نیز ببینید: کودک‌آزاری؛ کودک‌آزاری جنسی؛ خانوادۀ کژکارکرد؛ خشونت

بیشتر بخوانید:

Caffaro, John V. and Allison Conn-Caffaro. 1998. Sibling Abuse Trauma: Assessment and Intervention Strategies  for Children, Families, and Adults.Binghamton, NY: Hawthorne

Wiehe, Vernon R. 1997. Sibling Abuse: Hidden Physical, Emotional, and Sexual Trauma. 2nd ed. Thousand Oaks, CA: Sage

    [1] . Abuse, Sibling

 [2] . Shamla L. McLaurin