بیان  مسأله

فرهنگ و هنر، در مقایسه با دیگر نهادها، جایگاه نهادی- اقتصادی  ضعیف تری در جامعه دارد تا جایی که در افکارعمومی، سربار دیگر نهادها تلقی می‌شود. این در حالی است که فرهنگ و هنر می تواند سرمایه سایر نهادها باشد و آثار هنری و فرهنگی ثروت ملی محسوب می شوند. از یک طرف، با وجود اینکه ضعیف تر شدن وﺿﻌﻴﺖ اﻗﺘﺼﺎدي ﻣﺮدم باعث شده است که خرید کالاهای فرهنگی و هنری در اولویت­ها­ی آخر باشد اما هنوز هم کالاهای فرهنگی در سبد خانوار وجود دارند،؛ و از طرف دیگر، با وجود این که فرهنگ و هنر سهم مهمی در اقتصاد ملی ایران دارد، امّا آمار دقیقی از این سهم وجود ندارد تا جایی که فرهنگ و هنر با فقدان داده­های اقتصادی دقیق از جمله در برنامه­های توسعه مواجه است.

این در حالی است که اگر سهم کالاها و محصولات و خدمات فرهنگی در اقتصاد ملی به تفکیک حوزه های مختلف براساس آمار و اعداد مشخص شود، سیاست گذاران و تصمیم گیرندگان کشور به این نتیجه خواهند رسید که حوزه فرهنگ و هنر در اقتصاد ملی نقشی تعیین کننده دارد و برای آن اهمیت بیشتری قائل خواهند شد. بنابراین در ابتدا مسأله این است که جایگاه واقعی حوزه های مختلف فرهنگ (سینما، تئاتر، بازی های رایانه ای،کتاب، مطبوعات، و ...) در اقتصاد ایران با جزئیات آماری مشخص شود. بنابراین پرسش این است که سهم فرهنگ در اقتصاد به تفکیک حوزه­های اصلی آن چقدر است؟ به عنوان مثال سهم تئاتر در اقتصاد ملی چقدر است و چقدر می­تواند شغل ایجاد کند؟ سهم سینما، نشر، استارت آپ ها و ....