هرزه‌نگاری و کودکان
هرزه‌نگاری از کودکان[1] که در امریکا غیرقانونی است، به تصاویر، ادبیات یا محتواهایی اشاره دارد که کودکی (هر فرد زیر 18 سال) را نشان می‌دهد که در یک فعالیت جنسی دخیل است یا اینکه کودکی را در یک حالت آشکار جنسی به تصویر می‌کشند. هرزه‌نگاری کودکان، شامل خلق محتواهایی است که افراد نابالغ در فعالیت‌های جنسی درگیر شده‌اند یا تولید و توزیع زیان‌بخش برای افراد نابالغ است. بسیاری از افراد، گروه‌ها و نهادها -داخل و خارج از نظام دستگاه قضایی کیفری-کوشش‌های کنشگرانه و واکنشی برای کاهش و/یا حذف این جرم انجام می‌دهند. مانند بسیاری از جرایم، هرزه‌نگاری کودکان از قرن‌ها پیش وجود داشته است و به‌نسبت تا زمان حال، یک نگرانی اجتماعی عمده محسوب نمی‌شد. امروزه، بیشتر تلاش‌ها در جهت کاهش هرزه‌نگاری کودکان، به منزله قربانیان آزار جنسی تمرکز کرده است.
پرونده‌های مرتبط با تولید و توزیع هرزه‌نگاری کودکان، در حال افزایش است؛ به‌گونه‌ای که واحدهای اجرایی تخصصی، بر مبارزه با این جرایم تمرکز کرده‌اند. با رواج فناوری و اینترنت، پرونده‌های هرزه‌نگاری کودکان چند برابر شده است؛ زیرا دسترسی به شکل‌های مختلف هرزه‌نگاری کودکان، دیگر دشوار یا غیرمعمول نیست. مقامات مربوطه با سند نشان داده‌اند که برخی از خلافکاران جنسی، از محرمانگی اینترنت برای شناسایی کودکان آسیب‌پذیری استفاده کرده‌اند که بدون نظارت والدین از اینترنت استفاده می‌کرده‌اند و بنابراین، آسان‌تر طعمه شده‌اند. همچنین، به رغم قوانین فدرال و دولتی که انتشار هرزه‌نگاری کودکان از طریق اینترنت را ممنوع کرده‌اند، مکان بسیاری از این سایت‌ها در کشورهای دیگر قرار دارد و این موضوع سبب پیچیده‌شدن مرزهای اقتدار، اجرای قانون و قلمرو قدرت پلیس شده است. درنهایت، اسناد نشان می‌دهد که بسیاری از مرتکبان هرزه‌نگاری کودکان، خویشاوندان قربانی کودک هستند؛ بنابراین، هرزه‌نگاری کودکان، پدیده‌ای شامل محرک‌های مختلف و متغیرهایی است که برای فعالیت جنایی منحصربه‌فرد هستند.
موضوع منحصربه‌فرد برای هرزه‌نگاری کودکان، این است که در بیشتر نمونه‌ها، تماس بدنی بین کودکان و تماشاگر هرزه‌نگاری، هرگز روی نمی‌دهد. با وجود این، در اصل کودکان در حین تولید هرزه‌نگاری به‌طور مکرر قربانی می‌شوند؛ زیرا هرزه‌نگاری در میان هزاران بیننده در بازار هرزه‌نگاری کودکان توزیع می‌شوند.
پیش از این، زمانی که برای توصیف افرادی که هرزه‌نگاری کودکان را توزیع می‌کنند، از ویژگی‌های میان‌سال بودن آن‌ها و مردان سفیدپوست فاقد تحصیلات نام می‌بردند. امروزه، نهاد اجرای قانون، بیش‌ازپیش تعدادی از نوجونان و افرادی را کشف می‌کند که در 20 سالگی در تولید و توزیع هرزه‌نگاری کودکان دخیل هستند. به‌دلیل اینکه مردان و زنان، در هر سنی، در تولید و توزیع هرزه‌نگاری کودکان فعالیت دارند، هیچ توصیف ساده جمعیت‌شناختی یا اطلاعات دربارة مرتکبان هرزه‌نگاری کودکان معتبر نیست. درنهایت، نوع دیگری از کودک‌آزاری که بیشتر شامل هرزه‌نگاری کودکان می‌شود، استفاده از حلقه‌های جنسی کودکان است. اصطلاح «حلقه جنسی» به معنای هر موقعیتی است که در آن یک یا چندین خلافکار به‌طور هم‌زمان درگیر سوءاستفاده جنسی از چندین کودک هستند؛ بنابراین، عملکرد یک حلقه جنسی، مجموعه مختلفی از ویژگی‌های سازمانی را وارد کودک‌آزاری جنسی می‌کند. حلقه جنسی، یک کسب‌وکار است (کسب وکار فحشای کودک). درست همان‌طور که بزرگسال ممکن است برای داشتن رابطه جنسی مبتنی بر رضایت با یک شریک بزرگسال پول بپردازد، بزرگسالان حاضر به پرداخت پول یا خریدو‌فروش کودکان هستند تا میل خود برای داشتن رابطه با یک کودک را ارضاء کنند. اغلب بزرگسالان علاقمند به مشارکت در یک حلقه جنسی کودک، کودکان قربانی امیال خود را از طریق تصاویر هرزه‌نگارانه از آن‌ها شناسایی می‌کنند. درواقع، بیشتر خطوط ارتباطی میان خلافکاران، از منظر ویژگی‌های مطلوب جمعیتی کودک و توانایی رهبر حلقه جنسی برای یافتن کودک مورد جست‌وجو، وجود دارد.
قوانین مختلف امریکا، مسئله هرزه‌نگاری و فناوری رایانه‌ای را مورد توجه قرار داده‌اند. قانون استثمار جنسی کودکان در سال 1977، انتقال هرزه‌نگاری کودکان توسط پست یا رایانه را ممنوع کرده است. در سال 1984، قانون محافظت از کودکان هر فرد کمتر از 18 سال را کودک نامید. در سال 1998، قانون اجرای محافظت از کودکان، استفاده از رایانه برای انتقال هرزه‌نگاری کودکان را ممنوع کرد و در سال 1996، قانون هرزه‌نگاری کودکان، تعریف کودک را اصلاح کرد تا کودکانی را که توسط رایانه خلق شده است را نیز در بربگیرد؛ اما در سال 2002، دیوان عالی فرمان داد که کودکانی که توسط رایانه خلق شده‌اند، کودک نیستند.
امروزه، دولت امریکا و دستگاه قضایی کیفری می کوشند تا به وسیلۀ برنامه‌های عملی و حمایت‌های مالی از برنامه‌های گوناگون، تولید و توزیع هرزه‌نگاری کودکان را کاهش دهند. به‌ویژه، سازمان جرایم اینترنتی علیه کودکان (ایکاس)[2]، از برنامه‌ای حمایت کرد تا مکانی برای شهروندان ایجاد کند که استفاده از اینترنت توسط پیشنهادکنندگان رابطه جنسی به کودکان برای وسوسه آن‌ها را گزارش کنند و نهادهای محلی اجرای قانون، مانند اداره کلانتری بدفورد کانتی[3] در ویرجینیا، واحدهای خاصی را (واحد مستقر در بدفورد کانتی تندر آبی[4] نامیده شده است) درون نهاد خود برای تمرکز انحصار بر کشف موارد و دستگیری افراد دخیل در هرزه نگاری کودکان تأسیس کنند. همچنین، متولیان اجرای قانون، نه تنها به شکلی فعالانه خطوط تلفنی مستقیمی را ایجاد کرده‌اند که افراد بتوانند نمونه های مشکوک به هرزه‌نگاری را گزارش کنند، بلکه این نهادها از فرصت برای گفت‌وگو با کودکان و عموم مردم در مورد نشانه‌های هشداردهنده کودک‌آزاری به‌واسطه هرزه‌نگاری را استقبال می‌کنند.
این مشکل رو به رشد اجتماعی، همچنان یک موضوع نگران‌کننده در سطح محلی، ملی و بین المللی است؛ اما، از طریق تلاش‌های همکارانه توسط متولیان اجرای قانون، تأمین اجتماعی، رسانه‌ها و عامه مردم، امریکا اقدام به توجه به این مشکل با امید به کاهش شیوه این جرم کرده است.
کیمبرلی مک‌کاب[5]
و نیز ببینید: کودک‌آزاری جنسی؛ خانواده کژکارکرد؛ هرزه‌نگاری؛ هرزه‌نگای و اینترنت؛ قاچاق سکس؛ خشونت جنسی
بیشتر بخوانید:
Lanning, Kenneth. 1992. Child Sex Rings: A Behavioral Analysis for Criminal Justice Professionals Handling Cases of Child Sexual Exploitation. 3rd ed. Quantico, VA: Federal Bureau of Investigation, Behavioral Science Unit
cCabe, Kimberly A. 2000. “Child Pornography and the Internet.” Social Science Computer Review 18(1):73–76
---2003. Child Abuse and the Criminal Justice System. New York: Peter Lang
Medaris, Michael and Cathy Girouard. 2002. Protecting Children in Cyberspace: The ICAC Task Force Program. NCJ 191213. Washington, DC: U.S. Department of Justice
Office for Victims of Crime [OVC]. 2001. Internet Crimes against Children. Washington, DC: U.S. Department of Justice, Office of Justice Programs
[1] . Pornography, Child
[2] . Internet Crimes Against Children (ICAC)
[3] . Bedford County Sheriff’s Office
[4] .Blue Thunder
[5] . Kimberly McKabe
