ماری‌جوانا
ماری‌جوانا [1]دارای توهم‌زایی ملایم که به‌صورت طبیعی پرورش می‌یابد؛ ماری‌جوانا همان گیاه «شاهدانه» است. سازمان مبارزه با مواد مخدر، آن‌را در فهرست دوم مخدرها -که بسیار اعتیارآورند و فایدۀ پزشکی پذیرفته‌شده‌ای ندارند- گنجانیده است. ماری‌جوانا را میتوان کشید (در سیگاری، پیپ و قلیان) و یا با مواد غذایی مخلوط کرد و خورد. اثرات کوتاه‌مدتش نزدیک 30 دقیقه پس از کشیدن ظاهر می‌شود و چند ساعت دوام می‌آورد. بنا بر گفته‌ها، اثرات ماری‌جوانا، عبارت‌اند از: شدت دریافت حسی، سرخوشی ملایم، توهمات، خشکی دهان، آشفتگی و خواب‌آلودگی. مکزیک دهه‌هاست که یکی از منابع اصلی تأمین ماری‌جوانای ایالات متحده است، گرچه کاشت داخلی نیز فراگیر شده است. تولید و دسترس‌پذیری ماری‌جوانا طی دهۀ گذشته، به‌وضوح افزایش یافته و جذابیت آن از دهۀ 1980 به این سو، بی‌وقفه روبه‌افزایش بوده است.
ماری‌جوانا پرمخاطب‌ترین مادۀ مخدر غیرقانونی در امریکاست و بیش از مجموع مواد مخدر دیگر، به مصرف می‌رسد. به‌طور کلی، نرخ مصرف ماری‌جوانا در مردان بیش از زنان است و مصرف آن در میان نوجوانان و جوانان [در قیاس با گروه‌های سنی دیگر]، به‌مراتب متداول‌تر است. در سال 1980، نرخ مصرف ماری‌جوانا در میان دبیرستانی‌ها به اوج خود، یعنی نزدیک 60درصد، رسید و از آن زمان به این سو، کاهش یافت و به نزدیک 45درصد رسید. به‌طور میانگین، بیش از یک‌سوم دانش‌آموزان دبیرستانی، طی دهۀ گذشته، به‌شکل نیمه‌منظم ماری‌جوانا مصرف کرده‌اند. بنا به توصیف بیشتر نهادهای مجری، قانون دسترسی به ماری‌جوانا بسیار آسان است.
در ایالات متحده، برساخت ماری‌جوانا به‌عنوان مشکل اجتماعی مهم در دوران «رکود بزرگ»[2] رخ داد، مشکلی که ره‌آورد مصرف ماری‌جوانا در میان مهاجران مکزیکی جنوب غرب ایالات متحده (به‌ویژه تگزاس) -یعنی منطقه‌ای از امریکا که دفاع از ممنوعیت ماری‌جوانا از آنجا برخاست- بود. شهروندان سپیدپوست و قانون‌گذاران، این مسئله را در چارچوب نگرانی‌هایی صورت‌بندی کردند که دربارۀ گرایش کارگران مهاجر به مصرف ماری‌جوانا و خشونت‌ورزی وجود داشت. بااین‌حال، این شکایت‌ها نگرانی عمیق‌تر دربارۀ وضع کارگران مهاجری که با مردان سپیدپوست در بازار کار رقابت می‌کردند، پنهان ساخت. در شرق ایالات متحده، مقامات مشکل ماری‌جوانا را با عطف نظر به مصرف آن در میان موسیقی‌دانان سیاه‌پوست دهۀ 1930 که در شهرهایی مانند هارلم و نیواورلئان، جاز و بلوز می‌نواختند، صورت‌بندی کردند. گزارش‌های جنجالی مطبوعات و یافته‌های بدبینانۀ علم پزشکی، مصرف ماری‌جوانا را به جرایم خشونت‌آمیز پیوند زدند. ماری‌جوانا که در سال 1937، غیرقانونی اعلام شده بود، مدتی بعد به بخشی مهم از جنبش پادفرهنگ دهۀ 1960 و 1970 بدل شد.
خطرات مصرف ماری‌جوانا، عبارت‌اند از: از دست‌دادن حافظۀ کوتاه‌مدت و وابستگی روانی و نیز عوارض خفیف ترک، مانند بی‌تابی و تحریک‌پذیری. همچنین پژوهش‌ها از پیوندی علّی میان مصرف ماری‌جوانا از یک‌سو و تخریب‌گری[3] و جرایم درآمدزا –به‌ویژه در میان جوانان- از سوی دیگر، حکایت می‌کنند. برخی از پژوهش‌ها حکایت از آن دارند که مصرف منظم ماری‌جوانا، می‌تواند دروازه‌ای باشد برای ورود به جهان مخدرهای اعتیادآورتری چون هروئین و کوکائین؛ این استدلال بنیانی است که خط‌مشی تداوم‌بخشیدن به ممنوعیت ماری‌جوانا در ایالات متحده بر آن استوار است. بااین‌حال، پژوهش‌های دیگر این رابطه را به پرسش می‌گیرند.
در سطح ملی، ارتکاب جرایم مرتبط با ماری‌جوانا، نزدیک به نیمی از کل بازداشت‌ها را -که بیشترشان مربوط به همراه‌داشتن ماری‌جواناست- به خود اختصاص داده است. از اواسط دهۀ 1980، نرخ حبس تاحدودی به‌دلیل صدور محکومیت‌های اجباری برای مرتکبان جرایم مرتبط با ماری‌جوانا، به‌طرز چشمگیری افزایش یافته است. این امر وضع ازدیاد جمعیت زندان را وخیم‌تر کرده است. به‌تازگی، برخی از نهادهای دولتی شهری و محلی، قوانینی را در راستای جرم‌زدایی از صرف داشتن ماری‌جوانا وضع کرده‌اند. از سال 1988، یازده ایالت، قوانینی را که داشتن و مصرف‌کردن ماری‌جوانا به‌منظور درمان آب سیاه[4] و درد مزمن سرطان یا سایر بیماری‌های مزمن را مجاز ساخته‌اند، پذیرفته‌اند.
و نیز ببینید: سوءمصرف مخدر/دارو و جرم؛ خرده‌فرهنگ مصرف‌کنندگان مواد مخدر؛ مخدرهای دروازۀ ورود
بیشتر بخوانید
- Liccardo Pacula, Rosalie and Beau Kilmer. 2004. “Marijuana and Crime: Is There a Connection beyond Prohibition?” NBER Working Paper Series, no. 10046. Cambridge, MA: National Bureau of Economic Research
- University of Michigan Institute for Social Research. 2007. Monitoring the Future: Overview of Key Findings 2006. Bethesda, MD: National Institute on Drug Abuse
[1] marijuana
[2] Great Depression
[3] vandalism
[4] glaucoma: نوعی اختلال چشمی [م.]
