نشست تخصصی «جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران؛ فرصت‌ها و چالش‌ها» روز سه‏‌شنبه ۲ مرداد ۹۷  با حضور دکتر «کاظم نظری»، عضو هیئت داوران بیست‌و‌یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران، «حسین عبداللهی» دبیر بیست‌و‌یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران و «صابر سهرابی» مؤلف کتاب «تاریخچه‌ جشنواره‌های تئاتر دانشجویی و دانشگاهی ایران» و جمعی از علاقه‏‌مندان این حوزه، در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد.

صابر سهرابی مولف کتاب تاریخچه‌ جشنواره‌های تئاتر دانشجویی و دانشگاهی ایران در ابتدای این نشست به ارائه تاریخچه اجرای جشنواره‌های تئاتر دانشگاهی پرداخت: جشنواره تئاتر دانشجویان در سطح کشوری از سال ۱۳۶۴ توسط جهاد دانشگاهی و دانشکده هنرهای زیبا برگزار شد. جشنواره تئاتر دانشگاه از سال ۱۳۷۶ توسط دفتر امور فرهنگی وزارت علوم و اداره کل فرهنگی پس از تصویب طرح برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی با مرکز هنرهای نمایشی یک جلسه و نشستی می‌گذارند که طبق این جلسه پیشنهاد می‌شود در این جشنواره بخش تئاتر دانشگاهی فجر اضافه شود. جشنواره تئاتر دانشگاهی از دوره چهارم کمی از تئاتر فجر به علت عدم حمایت مالی جشنواره فجر فاصله می‌گیرد. در سال ۱۳۸۰ جشنواره تئاتر دانشگاهی فجر برای اولین بار به صورت بین‌المللی برگزار شد. از سال ۱۳۸۴ به امروز این جشنواره در اردیبهشت هر سال به صورت منظم برگزار می‌شود.

در ادامه حسین عبداللهی، دبیر بیست‌و‌یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران گفت: عمده مخاطبان تئاتر دانشگاهی دانشجویان و تعدای از استادان هستند. برای ارزیابی آثار در چند دوره اخیر سوالاتی در سایت جشنواره وجود دارد که کارگردان باید به آن‌ها جواب دهد از جمله پرسش‌هایی درباره طرح و ایده اجرایی. همچنین در برخی از ادوار ارتباط متولیان امر فرهنگ با دبیرخانه جشنواره خوب بوده است اما در برخی از ادوار دیگر این ارتباط کمرنگ بوده است. 

وی در بخش دیگری از سخنانش افزود: بزرگترین معضل تئاتر دانشگاهی به‌ خصوص در دو دوره اخیر کمبود زمان بوده است. با این حال یکی از خروجی‌های این جشنواره که بسیار مورد توجه اهالی فرهنگ قرار گرفته کتابی است که در پایان جشنواره منتشر می‌گردد.

«کاظم نظری»، عضو هیئت داوران بیست‌و‌یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران در این نشست با اشاره به تاثیرگذاری تئاتر دانشجویی بر تئاتر کشور در جهان گفت: بسیاری از بزرگان تئاتر دنیا مثل پیتر بروک در ایام بیکاری‌ خود، تئاترهای تجربی و دانشگاهی را تماشا می‌کند چون معتقدند در این دست تئاترها نوآوری و خلاقیت وجود دارد. ولی در ایران متاسفانه تئاتر دانشجویی را به عنوان یک دورهمی دانشجویی می‌بینیم و اهمیتی برای ما ندارد. در دنیا مخاطبان تئاتر دانشگاهی استادان، نظریه‌پردازان و دانشجویان فارغ‌التحصیلی هستند که اکنون در رشته تئاتر استاد شده‌اند و این نشان‌دهنده اهمیت تئاتر است. اما در ایران برای تئاتر دانشجویی بودجه نگذاشته‌ایم این در حالی است که تئاتر دانشگاهی سرمایه کشور در حوزه تئاتر است و ما به آن توجه نمی‌کنیم.

گزارش از: مسعود اسدی‌نژاد