نویسنده: کریستوفر سیمپسون

مترجم: محمد معماریان

معرفت در بستری اجتماعی شکل می‌گیرد که نه تنها مولد بخشی از پرسش‌های بشر است بلکه بر سمت‌وسوی دانش‌پژوهی وی نیز اثر می‌گذارد. بر همین منوال شکل‌گیری و توسعه بسیاری از شاخه‌های علوم انسانی نیز کمابیش متاثر از تحولات سیاسی و اجتماعی دوران خود بوده است و بیشت از یک قرن تلاش نظام‌مند در جامعه‌شناسی معرفت اساسا به دنبال یافتن همین خط‌وربط‌هایی است که علم را به زمینه اجتماعی ظهور آن پیوند می‌دهد.

علوم ارتباطات اجتماعی نیز به مثابه یک حوزه نوپا که در قرن بیستم  شکل رسمی به خود گرفت، از این قاعده مستثنی نیست. از قضا خواستگاه این علم در قالب رسمی‌اش با یکی از تلخ‌ترین تجربه‌های بشری، یعنی جنگ، پیوندی تنگاتنگ داشته است. جنگ جهانی دوم نقش کلیدی در توسعه این علم و شکل‌دهی به جهت‌گیری‌های اولیه آن بازی کرده است. در آن دوران در یک سوی میز، حاکمان، سیاست‌مداران و گروه‌های ذی‌نفوذی نشسته بودند که ضمن دسترسی به منابع مادی و غیرمادی فراوان، پرسش‌هایی کلیدی در باب ارتباطات به مثابه یک ابزار کارامد در نزاع بر سر قدرت سیاسی داشتند و در سوی دیگر گروه‌هایی از دانشمندان قرار‌ می‌گرفتند که به دلایل مختلف مایل بودند تخصص علمی خود را به کار گیرند تا ضمن یافتن پاسخ آن پرسش‌ها، مرزهای دانش را نیز پیش ببرند.

تحقیقات ارتباطات جمعی با کمک برنامه‌های جنگ روانی دولت به شکل یک حوزه متمایز علمی در آمد که تاثیر جدی بر انتخاب رهبران می‌گذاشت و تعیین می‌کرد که بودجه، توجه و تشویق برای شکوفایی به کدام یک از سرمشق‌های علمی رقیب در حوزه ارتباطات تعلق بگیرد.

این کتاب بررسی مفصل و مستندی در مورد آن دسته از پیوندهای سیاسی-آکادمیک است که تکامل مطالعات ارتباطات را در نیمه قرن بیستم در امریکا هدایت کردند.

کتاب دانش ارتباطات و جنگ روانی در ۲۷۵ صفحه‌ای توسط پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر گردیده است.