انتخابات و اقلیت‎های مغفول/ ايران در آستانه انتخابات- 31

انتخابات و اقلیت‎های مغفول/ ايران در آستانه انتخابات- 31

انتخابات و اقلیت‎های مغفول: صدا و ژئوپلیتیک قومی و دینی


در کلیۀ انتخابات کشور، با توجه به اینکه اهل سنّت در مناطقی از کشور از اکثریت نسبی یا مطلق جمعیتی برخوردارند، می‎توان گفت که همان توزیع جغرافیایی و جمعیتی نمایندگان (مجلس شورای اسلامی، ریاست جمهوری، خبرگان رهبری و نیز شوراهای شهر) می‎تواند نمایندگی اهل سنت را در این مجالس و شوراها «منطقاً» تضمین کند. اما، باید توجه کرد که این نمایندگی همچنان نه نمایندگی یک اقلیت (چراکه ایشان در قانون به عنوان اقلیت قلمداد نشده‎اند)، بلکه نمایندگی منطقه‎ای قلمداد می‎شود.

لذا،  این امر نمی‎تواند ضمانتی برای نمایندگی علایق و منافع اقلیت به عنوان یک  واحد با هویت مجزا باشد. سیاست هویت در اینجا بسیار مهم است. این «اقلیت با  هویت اقلیت» است که به تصدیق و نمایندگی نیاز دارد و حضور اقلیت بدون  تصدیق هویت اقلیتی، امری نیست که نمایندگی اقلیت را استیفا کند؛ یعنی،  نماینده‎ای که رسماً علایق متفاوت یک اقلیت را، البته در چارچوب کشوری  اسلامی و شیعی، نمایندگی کند. تنها به این صورت است که اقلیت سنّی می‎تواند  «صدای خود» را در حاکمیت، یا حداقل بخشی از حاکمیت که حوزۀ قانون‌گذاری و  نظارت است، بشنود؛ صدایی که در نهایت گرایش به مرکز، به هویت ملّی و تمایل  به ادغام با هویت ملّی را تقویت می‎کند.

 

وقتی  از نظر ژئوپلتیک به پراکنش جغرافیایی اهل سنت ایران توجه کنیم، آشکارا  می‎بینیم که عمده‎ترین مناطق سنّی‎نشین در حاشیه‎های شرقی، غربی و جنوبی و  تا حدودی در شمال کشور قرار دارند. هر استراتژی برای جذب این هویت در هویت  ملّی با تصدیق هویت و رأی ایشان و ذی‎نفع‎کردنشان در حاکمیت، از جمله در  مجلس شورای اسلامی، می‎تواند قدمی اساسی در تقویت مرزهای ملّی و ارتقای  انسجام ملّی باشد.

 

دكتر مهرداد عربستانی، استادیار انسان‎شناسی، دانشگاه تهران، در جستاري كه در كتاب ايران در آستانه انتخابات منتشر شده است به   موضوع اهمیت حضور صدای اقلیت، به‎ویژه اقلیت پرجمعیت و تصدیق‎نشدۀ اهل  سنّت و اقلیت‎های قومی ـ دینی دیگری که اهمیت ژئوپلیتیک قومی آنها، کمابیش  در اجزای مختلف حاکمیت و به‎ویژه انتخابات، مغفول واقع شده‎اند پرداخته  است.

 

براي مشاهده متن كامل اين جستار اينجا كليك كنيد.

 


مطالبات در حوزۀ گاز طبیعی و آیندۀ ایران/ ايران در آستانه انتخابات- 30

انتخابات، آموزش عمومی و مسئلۀ آب/ ايران در آستانه انتخابات- 29

انتخابات و مطالبات زنان/ ايران در آستانه انتخابات- 27

انتخابات و فرهنگ شهرت/ ايران در آستانه انتخابات-26
ايران در آستانه انتخابات/ ايران در آستانه انتخابات- 25

انتخابات فرصتی برای انشقاق یا ائتلاف/ ايران در آستانه انتخابات- 24

احزاب شه‎ساخته و انتخابات / ایران در آستانه انتخابات- 23
الزامات مجلس دهم برای بقا و ارتقای ایرانان/ ايران در آستانه انتخابات- 22

تحلیل پیامدهای اجتماعی و فرهنگی انتخابات/ ايران در آستانه انتخابات- 21
مجلس شورای اسلامی و سرمایۀ اجتماعی/ ايران در آستانه انتخابات- 20
امتناع وعده‌هاي انتخاباتي در سطح ملّي/ ایران در آستانه انتخابات- 19

لنيني‌شدن فرآيند/ ایران در آستانه انتخابات- 18

دروغ‌گویی در انتخابات: اَشکال، سطوح و پیامدها/ ايران در آستانه انتخابات- 17
 
گذار به مردم‌سالاری مستقیم/ ايران در آستانه انتخابات- 16

اقتصاد انتخابات مجلس/ ايران در آستانه انتخابات- 15

وندالیسم انتخاباتی: تخریب اموال عمومی یا تخریب افکار عمومی؟/ ايران در آستانه انتخابات- 14

بررسی هویت مورد نظر گفتمان جمهوری اسلامی در قبال زنان/ ايران در آستانه انتخابات- 13
اقوام و انتخابات/ ايران در آستانه انتخابات- 12
پیامدهای نگاه اصالی به جای نگاه آلی به انتخابات در ایران/ ايران در آستانه انتخابات- 11

تأملی بر مشارکت طبقۀ متوسط در انتخاباتِ پیشِ ‌رو/ ايران در آستانه انتخابات- 10
سازمان‌های رفاهی، کنترل سیاسی، شهروندی/ ايران در آستانه انتخابات- 9

انتخابات پارلمانی، هویت جمعی و امر سیاسی/ ايران در آستانه انتخابات- 8

اهمیت ویدئوهای منتشرشده در شبکه‎های اجتماعی مجازی/ ايران در آستانه انتخابات- 7

رفتار انتخاباتی با نگاهی به مصرف رسانه‎ای/ ايران در آستانه انتخابات- 6

روابط انتخابات و شبکه‌های اجتماعی موبایلی/ ايران در آستانه انتخابات- 5

الگوی تبلیغات رسمی انتخابات در ایران با تأکید بر صداوسیما/ ايران در آستانه انتخابات- 4

آن‌لاين بدون ايميل/ ايران در آستانه انتخابات-3

ظرفیت پیام‌رسان‌های موبایلی در انتخابات/ ايران در آستانه انتخابات-2

رویکرد شبکه‌های تلویزیونی ماهواره‌ای به انتخابات در ایران/ ایران در آستانه انتخابات-1



 

 



 



از طریق فرم زیر نظرات خود را با ما در میان بگذارید