پس‌زنی[1]، اصطلاحی است که از آن برای توصیف عملی که افراد و گروه‌ها به منظور مقابله با توسعه اجتماعی و سیاسی بدان مبادرت می‌ورزند، استفاده می‌شود. گرچه این اصطلاح ممکن است به منظور توصیف کوشش‌های معطوف به پیشرفت، مانند اقدام جهت اصلاح سلامت‌بانی در ایالات متحده نیز به‌کار رود، اما اغلب دلالت بر پادجنبشی دارد که هدفش محدودسازی دسترسی گروه‌ها به حقوق و مزایاست. هدف پس‌زنی‌ها به‌نوعی جلوگیری از دستیابی یا دستیابی مستمر گروه مدنظر به حقوق یا مزایایی است که از طریق خط‌مشی یا قانون به آن گروه اعطا شده است. این عمل ممکن است اشکال مختلفی به خود بگیرد، ازجمله رأی‌گیری، اقدامات قضایی، تظاهرات و خشونت.

از گروه‌هایی که در ایالات متحده به تازگی در معرض پس‌زنی قرار گرفته‌اند، به این موارد می‌توان اشاره کرد: مادرانی که در پی اعانه‌اند، زنان و مردان هم‌جنس‌گرایی که در جست‌وجوی حق ازدواج‌اند، زنان و رنگین‌پوستانی که مدافع خط‌مشی‌های تبعیض مثبت‌اند و زنانی که خواستار دستیابی به حق قانونی سقط جنین‌اند. پس‌زنی مادران اعانه‌بگیر به قانونی فدرالی، به‌نام مسئولیت شخصی و توافق بر سر فرصت‌های شغلی[2] انجامید که خط‌مشی دریافت بلندمدت اعانه را با محدودکردن مدت زمان دریافت اعانه و اجباری ساختن کار برای مشمولان، دگرگون کرد. اقدام علیه حقوق زنان و مردان هم‌جنس‌گرا، به قانونی‌شدن ازدواج هم‌جنس‌گرایان در ماساچوست، تن‌زدن ایالت‌های دیگر از تصدیق آن ازدواج‌ها و پیشنهاد بی‌نتیجۀ متممی در قانون اساسی برای منع چنین ازدواج‌هایی در کشور. کوشش‌های موفق جهت برچیدن خط‌مشی‌های تبعیض مثبت، برگزاری همه‌پرسی در کالیفرنیا، واشنگتن و میشیگان و احکام دیوان عالی ایالات متحده، ازجمله شرکت سازندگان آداراند علیه پنا[3] و تگزاس علیه هاپوود[4] را در برمی‌گرفت. پس‌زنی برضد سقط جنین موفقیت کمتر، اما خشونت به‌مراتب بیشتری را به همراه داشته است، ازجمله بمب‌گذاری درمانگاه‌های سقط جنین، قتل چند پزشک و آزار فیزیکی و کلامی زنان.

نمونه‌ای آغازین از پس‌زنی در تاریخ ایالات متحده، حقوق فدرالی است که به بردگان سابق و فرزندان آن‌ها در دوران پس از جنگ‌های داخلی اعطا شد. از میان این حقوق می‌توان به حق رأی برای مردان، در «قانون حقوق شهروندی»[5] سال 1870 و دسترسی به مسکن عمومی برای همه، در قانون حقوق شهروندی سال 1875 اشاره کرد. پس‌زنی برضد این دو حق و سایر حقوق در قالب ظهور «کو کلاکس کلان‌ها»[6]، وضع مقررات «جیم کرو»[7] و ورزه‌های اجتماعی دولت‌های ایالتی و محلی و حمایت دیوان عالی کشور ایالات متحده از این قوانین که با صدور حکم سال 1896 در خصوص پرونده پلسی در مقابل فرگوسن[8] آغاز شد، صورت گرفت. دیوان عالی کشور نیز بخش مهمی از حکم سال 1870 را در پرونده جیمز در مقابل بومن[9] در سال 1903 و حکم سال 1875 را در پرونده‌‌های حقوق شهروندی در سال 1883 باطل کرد. این وضعیت ادامه داشت تا اینکه چند دهه بعد ،دیوان عالی از رهگذر پرونده براون علیه هیئت سرپرستی آموزش، آموزه‌های جدا، اما هم‌سنگی را که در پروندۀ پلسی علیه فرگوسن تثبیت شد، تغییر داد. سرانجام کنگره، بیشتر حقوقی که از سوی دیوان عالی کشور در پرونده جیمز علیه بومن ملغی شده بود، از رهگذر قوانین حقوق شهروندی سال 1957 و 1964 بازگرداند.

و نیز ببینید: سقط جنین؛ تبعیض مثبت؛ قوانین جیم کرو؛ ازدواج هم‌جنس‌ها؛ رفاه

بیشتر بخوانید

Faludi, Susan. 2006. Backlash: The Undeclared War against American Women. 15th anniv. ed. New York: Crown

[1] Backlash

[2] the Personal Responsibility and Work 

[3] Adarand Constructors, Inc. v. Pena

[4] Texas v. Hopwood

 [5] Civil Rights Act

[6] Ku Klux Klan

[7] Jim Crow

[8] Plessy v. Ferguson

[9] James v. Bowman