اخراج از کشور [1]وزارت امنیت داخلی ایالات متحده[2]، سالانه بیش از 1 میلیون نفر از بیگانگان غیرمقیم را اخراج می‌کند. از این اخراجی‌ها، 150000 تا 200000 نفرشان به‌طور رسمی اخراج می‌شوند. «اخراج رسمی»[3] زمانی رخ می‌دهد که فردی خارجی در دعوایی اداری در ادارۀ «خدمات شهروندی و مهاجرت ایالات متحده»[4]، محکوم به اخراج شود. اخراج‌شدن ممکن است به‌دلیل ورود غیرقانونی، انقضای روادید و یا محکومیت کیفری باشد. بیش از دوسوم (69.5درصد) از اخراجی‌های رسمی سال 2005، از اتباع مکزیک بودند و پس از آن هندوراس با 7درصد و گواتمالا با 6درصد، در رتبه‌های دوم و سوم قرار گرفتند. بیش از یک‌سوم اخراج‌های رسمی (36.2درصد)، نتیجۀ تلاش برای ورود غیرقانونی است (جدول 1). تخلف مشابه آن، یعنی «حضور بدون مجوز»[5] 34.6درصد، بقیۀ اخراج‌ها را رقم زده است. تنها در حدود یک‌پنجم (19.2درصد) اخراج‌های رسمی، معلول تخلفات جنایی بوده است؛ بنابراین، مهاجران غیرقانونی بیشتر اخراج‌های رسمی را تشکیل می‌دهند. بااین‌حال، نزدیک 90درصد اخراج‌ها را «خروج غیرداوطلبانه» می‌خوانند. این اتفاق زمانی رخ می‌هد که به اتباع خارجی اجازه داده می‌شود که بدون تشرفات رسمی، کشور را ترک کنند. اخراج‌ها بیش از همه زمانی رخ می‌دهند که «گشت مرزی ایالات متحده»[6]، اتباع مکزیکی غیرقانونی را مستقیماً به مکزیک بازمی‌گرداند.

  تاریخچۀ اخراج 

تاریخچه اخراج با شرایطی که بیگانه‌هراسی را پدید آورده است –دوره‌های عدم امنیت مالی، جنگ و مهاجرت گسترده- رابطۀ متقابل دارد. نخستین موجبات قانونی اخراج از رهگذر تصویب «قانون بیگانه و آشوبگری»[7]، مصوب سال 1798، فراهم شد. ایالات متحده در زمانی که خود را برای جنگی احتمالی با فرانسه آماده می‌کرد، قانونی درخصوص بیگانگان به تصویب رساند که به رئيس‌جمهور صلاحیت می‌داد دستور اخراج هر بیگانه‌ای را که «برای صلح و امنیت ایالات متحده خطرناک تلقی می‌کند» صادر کند. همچنین به رئيس‌جمهور قدرت اخراج بیگانگان زندانی اعطا شد. یکی دیگر از قوانین مرتبطی که در همان سال به تصویب رسید، «قانون راجع به دشمنان خارجی»[8] بود. این قانون به رئيس‌جمهور قدرت می‌داد که اگر کشور اتباع خارجی در جنگ با ایالات متحده باشد، آن‌ها را بازداشت یا اخراج کند. درحالی‌که سه قانون این مجموعه ملغی شده و یا اعتبار زمانی‌اش به پایان رسیده است، قانون دشمنان خارجی همچنان در شکلی تغییریافته اجرا می‌شود.

  نخستین قوانین مهاجرت 

ایالات متحده که با تنوع روزافزون مهاجران غیراروپایی مواجه شد، مجموعه‌ای از قوانین، ازجمله «قانون تحریم چینی‌ها»[9] (1882) و قوانین مهاجرت 1891، 1903، 1907 و 1917 را به تصویب رساند. این قوانین، مهاجرت را محدود و چینی‌ها و بسیاری از مهاجران آسیایی از ورود به ایالات متحده را محروم کرد. این قوانین، موجبات بازداشت و اخراج مهاجران غیرقانونی، دشمنان کشور و بیگانگان را گسترش داد. در نخستین دورۀ اجرای این قوانین، شمار اخراج‌های رسمی به‌نسبت کم بود (بین 2000 تا 5000 نفر در سال) و خروج داوطلبانه‌ای ثبت نشده است. پس از قانون مهاجرت سال 1903 که در آن ادارۀ مهاجرت به «وزارت بازرگانی و کار»[10] منتقل شد، شمار اخراج‌های رسمی به حدود دوبرابر، یعنی نزدیک 10000 مورد رسید. در سال 1910، 27000 اخراج رسمی ثبت شد و در سال 1914، به اوج خود، یعنی 37000 مورد رسید. در جنگ جهانی اول، شمار اخراج‌ها به‌‌شدت کاهش یافت و در سال‌های پایانی جنگ، به سالیانه کمتر از 10000 مورد رسید. بااین‌حال، در این مدت، در ایالات متحده، پاسخگویی به تقاضا برای نیروی کار مستلزم واردکردن کارگران غیرقانونی از مکزیک بود، چراکه بسیاری از کارگران ایالات متحده به اروپا رفته بودند تا جنگ کنند. در سال 1924، تقاضا برای نیروی کارگر کاهش یافته بود و اخراج‌ها تقریباً به همان سطوحی رسید که پیش از جنگ بود.

  رکود بزرگ و عملیات اخراج مهاجران مکزیکی 

در دوران رکود بزرگ، موجی از اخراج به راه افتاد، چراکه نیروی کار مازاد سبب بروز رقابتی شدید بر سر مشاغل شده بود. گرچه آمار رسمی مهاجرت نشان می‌دهد که بین سال‌های 1929 و 1939، نزدیک 351000 نفر از ملیت‌های مختلف اخراج شدند، شمار کارگران مکزیکی اخراج یا بازگردانده‌شده، بین 1 تا 2 میلیون نفر تخمین زده شد. پس از رکود، به موازات ورود ایالات متحده به جنگ جهانی دوم، شمار اخراج‌ها بار دیگر کاهش یافت. کمبود نیروی کار کشاورزی در طول جنگ، به پیاده‌سازی برنامه براسرو، یعنی ورود قانونی سالانه بیش از 400000 کارگر موقت مکزیکی، انجامید. در این دوران، کارگران غیرقانونی بیشتری در جست‌وجوی کار وارد کشور شدند. بااین‌حال، رشد بیگانه‌هراسی در اوایل دهۀ 1950 و رکود پس از جنگ کره، رئیس‌جمهور آیزنهاور را برآن داشت که برای اخراج گستردۀ کارگران مکزیکی کارزاری به راه اندازد. در سال 1954، ادارۀ «خدمات مهاجرت و تابعیت»[11]، به سرپرستی ژنرال جوزف سوینگ[12]، موجی از اخراج را به راه انداخت که بنا به گزارش‌ها، طی آن بیش از یک میلیون مکزیکی‌تبار که حتی برخی از ساکنان قانونی و کودکان امریکازادۀ مهاجران نیز جز آن‌ها بودند (نمودار 1 را ببینید)، اخراج شدند.

قوانین جدید مهاجرتی

«لایحۀ مهاجرت هارت- سلر»[13] (مشهور به قانون مهاجرت سال 1965)، نظام مهاجرتی ایالات متحده را زیر و رو کرد، به‌طوری که نظام جدید از پیوستن به خانواده[14] و مهاجرانی که مهارت‌های مورد نیاز را داشتند، حمایت می‌کرد. این قانون، همچنین در امر مهاجرپذیری از ترجیح کشورهای اروپایی بر کشورهای دیگر دست کشید و راه را بر سرازیرشدن سیل بزرگ‌تری از مهاجران آسیایی، امریکای لاتین، خاورمیانه و جاهای دیگر هموار کرد. پس از سال 1965 که موج مهاجران قانونی افزایش یافت، شمار اخراج‌ها به‌دلیل ورود غیرقانونی (به زبان رسمی «ورود بدون بازرسی»)، انقضای روادید و دلایل دیگر بالا رفت. شمار اخراج‌ها چهار برابر شد، یعنی از 82209 در سال 1964 به 320817 در سال 1970 رسید.

  در دهۀ 1980، افکار عمومی منفی دربارۀ مهاجران غیرقانونی و ترس از رشد سریع جمعیت تازه‌وارد، کنگره را به فکر تغییر قوانین مهاجرت انداخت. «قانون اصلاح و کنترل مهاجرت»[15]، مصوب سال 1986، با جریمه‌کردن شرکت‌هایی که کارگران غیرقانونی را به کار می‌گرفتند، به‌دنبال کنترل موج مهاجرت بود و هم‌زمان وضعیت کسانی را که بدون مجوز به ایالات متحده آمده بودند، سروسامان داد. همچنین این قانون، در بردارندۀ تمهیدی برای افزایش گشت مرزی بود تا جلوی ورود بدون بازرسی گرفته شود. در آن سال، نزدیک 1.7 میلیون اخراج رخ داد که تا اندازه‌ای نتیجه اضافه‌کردن بیش از 1000 مأمور گشت مرزی بوده است. اصلاحات مندرج در قانون اصلاح و کنترل مهاجرت سال 1986، پیامد ناخواسته موج‌های روبه‌افزایش مهاجرت از رهگذر پیوستن به خانواده بوده است. به همین قیاس، کارفرمایان توانستند از جریمه و مجازات بگریزند، چراکه «دانسته» کارگران غیرقانونی را استخدام نکرده بودند. در سال 1996، «قانون اصلاح مهاجرت غیرقانونی و مسئولیت مهاجران»[16]، به تصویب رسید که تا سال 2001، 5000 مأمور جدید به گشتمرزی اضافه کرد، بودجه بیشتری برای کنترل مرزی اختصاص داد و نوعی فرایند اخراج سریع را باب کرد که مقامات اداره مهاجرت و تابعیت (اکنون وزارت امنیت داخلی)، با آن می‌توانستند خارجیان و مهاجران غیرقانونی را بدون نظارت دستگاه قضا، اخراج کنند.

بیشتر بخوانید: پناهنگاه؛ برنامۀ براسرو؛ جنبش چیکانو؛ قاچاق انسان؛ مهاجرت؛ مهاجرت در ایالات متحده؛ کارگران مهاجر؛ بومی‌گرایی؛ بازگشت به وطن؛ جنبش حمایت از پناهندگان؛ ترورگری؛ مهاجران غیرقانونی؛ جنگ؛ بیگانه‌هراسی

بیشتر بخوانید

Balderrama, Francisco and Raymond Rodriguez. 1995. Decade of Betrayal: Mexican Repatriation in the 1930s. Albuquerque, NM: University of New Mexico Press

  Dillin, John. 2006. “How Eisenhower Solved Illegal Border Crossings from Mexico.” The Christian Science Monitor, July 6. Retrieved January 13, 2007 (http://www.csmonitor .com/2006/0706/p09s01-coop.html)

Dougherty, Mary, Denise Wilson, and Amy Wu. 2006. Immigration Enforcement Actions: 2005 Annual Report. Department of Homeland Security Office of Immigration Statistics. Retrieved January 13, 2007 (http://www .dhs.gov/xlibrary/assets/statistics/yearbook/2005/ Enforcement_AR_05.pdf)

Garcia, Juan R. 1980. Operation Wetback: The Mass Deportation of Mexican Undocumented Workers in 1954. Westport, CT: Greenwood

Tichenor, Daniel J. 2002. Dividing Lines: The Politics of Immigration Control in America. Princeton, NJ: Princeton University Press

[1] deportation

[2] U.S. Department of Homeland Security

 [3] formal removal

[4] U.S. Citizenship and Immigration Services 

[5] present without authorization

[6] U.S. Border Patrol

[7] Alien and Sedition Act

[8] Act Respecting Alien Enemies

[9] Chinese Exclusion Act

[10] Department of Commerce and Labor

[11] Immigration and Naturalization Service

[12] General Joseph Swing

[13] Hart-Celler

[14] family reunification

[15] Immigration Reform and Control Act

[16] Illegal Immigration Reform and Immigrant Responsibility Act