آزمون توانمندی حداقلی[1]  (ام.سی.تی‌ها)، دانش و مهارت‌هایی را می‌سنجند که برای آزمون‌شوندگان، اهمیت حیاتی دارند و ثابت می‌کند که آن‌ها این مهارت‌ها را در سطح مقدماتی دارند یا خیر. گرچه این اصطلاح، بیشتر در معنی آزمون مهارت‌های مقدماتی به‌کار می‌رود، تفاوت‌هایی با آن دارد. کاربست معمول ام.سی.تی‌ها در نقاط پایه‌ای نظام 12-پایه و نیز برای کسب مجوز در حوزۀ شغل است.

در بافت مدرسه و تحت رهنمون‌های قانون پوشش آموزشی همۀ کودکان، نمرات ام‌.سی.تی در دو سطح بر تصمیمات اثر می‌گذارد: اینکه آیا هر دانش‌آموز می‌تواند به مقطع بعدی برود و درنهایت، فارغ‌التحصیل شود و اینکه آیا مدرسه به‌سوی اهداف دولت، پیشرفت سالانۀ بسنده‌ای (ای.وای.پی) دارد. در بافت شغلی، تصمیمات بر توانمندی کارمند بالقوه باتوجه به رعایت ایمنی کار متکی است و بدین‌وسیله عموم مردم از آسیب در حوزه‌هایی چون کاشت ناخن، خلبانی هواپیما و آموزگاری حفظ می‌شوند.

توانمندی‌هایی که عموماً آزمون می‌شوند، معمولاً یا مهارت‌های مقدماتی سنتی (توانایی خواندن، نوشتن و حساب) است، یا توانمندی‌هایی که برای تصمیم‌گیری حیاتی تلقی می‌شوند. در ام.سی.تی‌های مدرسه‌محور، این آزمون شاید علوم را نیز در برگیرد. در مشاغل، این آزمون ممکن است مهارت‌های مرتبط با کار را در برگیرد. لازم است متخصصان ناخن با چگونگی جلوگیری از عفونت‌های قارچی، خلبانان با چگونگی فرود آوردن هواپیما و آموزگاران با مطالب درسی و شگردهای آموزش آشنا باشند. پرکسیس، دو نمونه از ام.سی.تی برای آموزگاران است.

تصمیم در مورد اینکه آزمون‌شونده حداقل توانمندی را داراست یا خیر، به نمرۀ حداقلی مقررشده از سوی نهاد مجری بستگی دارد که در عالم نظر نمره‌ای است که توانمند را از ناتوان جدا می‌سازد. چالش خاصی که پیش روی فرایند وضع نمرۀ حداقلی (یا نمرۀ استاندارد) قرار دارد، یافتن نمره‌ای است که شخص توانمند را از محرومیت، از دیپلم یا کارشناسی، مصون می‌دارد (نمرات منفی‌ نادرست)، یا امکان فارغ‌التحصیلی یا گرفتن مدرک را از شخص ناتوان می‌گیرد (نمرات مثبت اشتباه). خطای بالقوه‌ای که ذاتی فرایند قضاوت است و برای تثبیت نمرات حداقلی لازم است، به نگرانی‌هایی که دربارۀ صحت نتیجه‌گیری‌های صورت‌گرفته وجود دارد، می‌افزاید.

گرایش ملی به‌سوی پاسخگویی مدارس، به جهشی در ام.سی.تی‌ها انجامید و پیامدهای اجتماعی جهانی آزمون ام.تی.سی 12-پایه‌ای هنوز معلوم نیست. مانند جملگی آزمون‌های استاندارد، جمعیت‌های تحت حمایت و خاص، عملکرد بدتری دارند. بیشتر پژوهشگران در جست‌وجوی داده‌هایی هستند که نشان دهد این جمعیت در اثر آزمون‌ها باسوادتر می‌شوند یا نه. برخی مؤسسه‌های آموزشی نیز به داده‌های ام.سی.تی که از نهادها گرفته شده است، نیاز دارند تا اثرگذاری را بیازمایند.

پیامدهای اجتماعی ام.سی.تی‌ها، بسته به جایگاه اجتماعی-سیاسی فرد، ممکن است مثبت یا منفی باشد. جایگاه فرد از حیث «بازگشت به مقدمات»، ممکن است بر انگاشت وی از اصلاح برنامه درسی و آموزشی، به‌لحاظ محدودبودن یا مناسب‌بودنش، تأثیر بگذارد. آموزگاران نیز ممکن است باانگیزه‌تر شوند یا گرفتار استرس بیشتری شوند. به همین قیاس، انگیزه و خودپنداشت دانش‌آموزان نیز ممکن است افزایش یا کاهش یابد. اعتبار نمره‌های بالارفتۀ آزمون، بستگی به این دارد که آیا دستاوردها واقعی هستند یا مطالب یا نمره‌های پایین، دستکاری شده‌اند. آگاهی عمومی افزایش‌یافته از موفقیت دانش‌آموز، شاید به استنباط‌های نامعتبر متکی باشد و این امر ممکن است به کمک یا مداخلۀ قانونی بیانجامد.

پژوهش‌های اخیر دربارۀ اثربخشی ام.سی.تی، به نتایج ضدونقیضی رسیده‌اند. یکی از مطالعات نشان داد، انگ‌زنی به مدارسی که عملکرد پایینی داشتند، به راهبردهای کنترلی انجامید که سازمان‌ها را سختگیر ساخت و فقط مختصری به اصلاحات آموزشی انجامید. البته این مطالعه خاطرنشان ساخت که برخی مدارس، توانستند از ام.سی.تی به‌عنوان سازوکاری کارآمد برای شناسایی دانش‌آموزانی که دچار مشکل‌اند و دستگیری از آنان، بهره گیرند. مطالعه‌ای دربارۀ 18 ایالت، به این نتیجه رسید که در همه ایالت‌ها، به‌جز یکی، یادگیری دانش‌آموز مبهم بود و در همان سطحی که پیش از پیاده‌سازی خط‌مشی باقی مانده بود یا درواقع زمانی که خط‌مشی‌های آزمون‌های خطیر اجرا شدند، کاهش یافت. بااین‌حال، مطالعه دیگری به این نتیجه رسید ایالت‌هایی که پیامدهایی را به آزمون‌ها نسبت دادند، نتایج بهتری داشتند.

و نیز ببینید: آزمون مهارت‌های مقدماتی؛ قانون پوشش آموزشی همۀ کودکان

بیشتر بخوانید

  Amrein, Audrey L. and David C. Berliner. 2002. “High- Stakes Testing, Uncertainty, and Student Learning.” Education Policy Analysis Archives 10(March 28):18. Retrieved December 7, 2007 (http://epaa.asu.edu/ epaa/v10n18/)

Linn, Robert L. 2000. “Assessments and Accountability.” Educational Researcher 29(2):4–16

Mehrens, William A. 1998. “Consequences of Assessment: What Is the Evidence?” Educational Policy Analysis Archives 6(11). Retrieved December 7, 2007 (http://epaa .asu.edu/epaa/v6n13.html)

[1] minimum competency tests