یورش[1] نوعی جرم خشن علیه فرد دیگری است و براساس استفاده از سلاح، شدت جراحت واردشده و/یا قصد ایجاد جراحت شدید طبقه‌بندی می‌شود. درحالی‌که ضرب‌وجرح کاربرد نیروی جسمانی دارد، یورش تلاش یا تهدید برای ارتکاب ضرب‌وجرح است. ادارة تحقیقات فدرال (اف.بی.آی)، بررسی بین یورش خشمگینانه و یورش غیرخشمگینانه، تمایز قائل می‌شود؛ مفهوم دوم، ممکن است شامل یورش و ارعاب ساده شود. یورش خشمگینانه، به یورش غیرقانونی یک شخص به شخصی دیگر با هدف واردکردن ضربة شدید یا جراحت بدنی خشمگینانه اشاره دارد. معمولاً از سلاح یا وسایلی که احتمال دارد موجب مرگ یا آسیب بدنی شدید شوند، همراه با این نوع یورش استفاده می‌شود. مبادرت به آدم‌کشی، نمونه‌ای از یورش خشمگینانه است. یورش سادة غیرخشمگینانه، به یورشی اشاره دارد که شامل استفاده از سلاح خطرناک نیست که در آن، قربانی از جراحت شدید آشکار رنج نمی‌برد. ارعاب شکلی از یورش است که در آن، یک شخص به تهدید قربانی می‌پردازد، البته بدون استفادة واقعی یا نشان‌دادن سلاح.

برنامة گزارش یکدست جرایم اف.بی.آی، یورش‌های خشمگینانة گزارش‌شده به مجاری اجرای قانونی را در قالب ستون‌هایی ارائه کرده است که بنیانی برای بررسی روندها در طول زمان و نیز در بین نواحی جغرافیایی، مانند شهرها، ایالت‌ها، یا نواحی کلان‌شهری فراهم می‌آورد. با وجود این، چون برنامة گزارش‌ یکدست جرایم داوطلبانه است و داده‌هایی را فقط در مورد یورش خشمگینانه فراهم می‌کند، نمی‌تواند گسترة واقعی یورش‌ها در ایالات متحده را نشان دهد. برای سنجش میزان رواج یورش، هم موارد گزارش‌شده و هم گزارش‌نشده، می‌توان از پیمایش ملی زیان‌دیدگی از جرم استفاده کرد. این پیمایش، منبع اولیة داده‌های مربوط به زیان‌دیدگی از یورش برای خانوارهای ایالات متحده است.

در اواخر دهة 1980 و اوایل دهة 1990، نرخ یورش‌ها افزایش یافت و سپس در آغاز سال 1994، هم در مورد یورش ساده و هم یورش خشمگینانه، به‌شدت کاهش یافت. به‌طور تاریخی، میزان وقوع یورش ساده بیشتر از یورش خشمگینانه است. بااین‌حال، از چهار نوع جرم خشن طبقه‌بندی‌شده توسط اف.‌بی.‌آی (آدم‌کشی، تجاوز اجباری، سرقت و یورش خشمگینانه)، یورش خشمگینانه بیشترین درصد را تبیین می‌کند. طبق داده‌های گزارش یکدست جرایم، یورش خشمگینانه 60.7درصد از تمام جرایم خشن در سال 2006 را تبیین کرد. میزان قربانی‌شدن یورش پرخاشگرانه، برحسب جنس، نژاد و سن نشان می‌دهد که در سال 2005، مردان بیش از زنان (21.5 در برابر 14.3) قربانی شده‌اند؛ نرخ قربانی‌شدن سیاه‌پوستان، اندکی بیشتر از سفیدپوست‌ها (20.6 در برابر 17.2) است؛ و بزرگسالان جوان 20 تا 24 ساله، دارای بالاترین میزان قربانی‌شدن در میان تمام گروه‌های سنی (40.3) هستند، درحالی‌که بزرگسالان مسن‌تر (50 تا 64 ساله و 65 ساله‌ها و بالاتر) به میزان بسیار کمتری (9.3 و 1.9 به ترتیب) قربانی یورش می‌شوند.

  دانیله سی.‌کوهل[2]

و نیز ببینید: پیمایش ملی زیان‌دیدگی از جرم؛ گزارش یکدست جرایم؛ قربانی‌شدن؛ جرایم خشن

بیشتر بخوانید:

Catalano, Shannan M. 2006. Criminal Victimization, 2005. Washington, DC: U.S. Department of Justice, Bureau of Justice Statistics

U.S. Department of Justice. 1992. “Uniform Crime Reporting Handbook.” NIBRS ed. Washington, DC: U.S. Department of Justice, Federal Bureau of Investigation

———. 2004. “Uniform Crime Reporting Handbook.” Washington, DC: U.S. Department of Justice, Federal Bureau of Investigation

———. 2007. “Crime in the United States 2006.” Washington, DC: U.S. Department of Justice, Federal Bureau of Investigation

 [1] .Assult

[2] . Danielle C. Kuhl