جرم‌شناسی از سوی محکومان سابق[1]  ، رویکرد جدید پژوهشی در جرم شناسی است که توسط مجرمان سابقی رهبری می‌شود که اکنون اعضای هیئت‌علمی دانشگاه هستند. آن‌ها به‌طور خاص، بر مشکل نحوه تعریف جرم، راه‌حل‌های پیشنهادی، سیاست‌های تأدیب اجراشده و تأثیر مخرب آن تصمیم‌ها بر زنان و مردان محبوس در زندان متمرکز شده‌اند. استفن سی ریچاردز[2] و جفری یان راس، اصطلاح «جرم‌شناسی از سوی محکومان سابق»[3] را در سال 2001، ابداع و دو سال بعد، کتاب ویراستاری‌شده جرم‌شناسی از سوی محکومان سابق را منتشر کردند که شامل نُه فصل بود و استادان سابق دانشگاه که پیش‌تر مجرم بودند، آن‌‌را تألیف کردند. این نخستین‌بار بود که استادان مجرم با هم در کتاب ظاهر شده بودند تا در مورد محکومیت جنایی خود، دوران زندان و تجارب‌شان هنگام فراغت از تحصیل و به‌عنوان استادان دانشگاه بحث کنند.  

سپس مکتب جدید جرم‌شناسی از سوی محکومان سابق[4] از راه رسید که به شکل غیررسمی به منزله مجموعه نگارش و کنشگری سازماندهی شد. این گروه، متشکل از استادان مجرم سابق، دانشجویان کارشناسی ارشد و همکاران منتقد «فاقد اهلیت»[5] و دوستان شامل استادان فاقد اهلیت بود که به شیوه‌های بسیار در شکل‌گیری، رشد و فعالیت‌های این گروه نقش داشتند.

جرم‌شناسی از سوی محکومان سابق، همچنین شامل محکومان سابق یا «غیرمحکومانی» نیز هست که خارج از دانشگاه در نهادهای دولتی، بنیادهای خصوصی یا گروه‌های اجتماعی مشغول کارند و در آنجا در حال پژوهش یا اجرای برنامه‌های عدالت جنایی هستند. گرچه این افراد عضو هیئت‌علمی تمام‌وقت دانشگاه‌ها نیستند، اما ممکن است به‌صورت پاره‌وقت تدریس کرده یا گزارش‌های پژوهشی بنویسند که در نشریات دانشگاهی یا سیاست‌گذاری در عدالت کیفری نقش داشته باشد.

همچنین، گروه جرم‌شناسی از سوی محکومان سابق، شامل گروهی رو به رشد از مردان و زنان زندانی است که مدارک تحصیلی بالایی دارند و آثاری دانشگاهی دربارة جرم و تأدیب و نیز بیشتر، کتاب‌ها و مقاله‌های دانشگاهی مشترک با دانشگاهیان «دنیای آزاد» به رشته تحریر درآورده‌اند. درحال‌حاضر، این گروه شامل زندانیان سابق زنان و مردان دانشگاهی، از امریکای شمالی، اروپا، انگلستان، اسکاندیناوی، استرالیا و نیوزیلند است. ایالات متحده که دارای بزرگ‌ترین جمعیت زندانی در جهان است، بیشترین افراد مشارکت‌کننده را دارد.

افراد به شکلی داوطلبانه تصمیم می‌گیرند تا با گروه همکاری کنند، گرچه هیچ نقش رهبری عضویت رسمی ندارد. اعضای مختلف گروه، کارکردهای مناسب هدایت را برعهده می‌گیرند، مانند نویسنده اصلی در یک مقاله دانشگاهی یا تک‌نگاری، همکاری دربارة پیشنهاد تحقیق، برگزاری نشست‌هایی در کنفرانس‌های منطقه‌ای و ملی، برگزاری ارزیابی برنامه‌ها، راهنمایی دانشجویان یا اعضای هیئت‌علمی تازه‌کار یا توسعه تماس‌های رسانه ای.

گروه جرم‌شناسی از سوی محکومان سابق، به ساماندهی و حمایت از گروه‌ها و فعالیت‌های مختلف مرتبط با اصلاح عدالت کیفری کمک می‌کند، خدمات مشاوره ارائه می‌دهد و کارگاه‌هایی برای وکلای مدافع مجرمان، سازمان‌های تأدیب و دانشگاه‌ها سازماندهی می‌کند. این گروه به شکل جمعی کتاب‌ها، مقاله‌ها، مجله‌ها و فصل‌های کتاب را بر اساس رویکردهای «خودقوم‌نگاری» یا «درون‌نگرانه» منتشر کرده است. همچنان‌که زندانیان بیشتری از زندان خارج و در دانشگاه‌ها حاضر می‌شوند و دربارة گروه تحقیق کرده و تصمیم به مشارکت در آن می‌گیرند، این گروه به رشد خود ادامه می‌دهد. درواقع، جرم‌شناسی از سوی محکومان سابق، اکنون در دانشگاهها و زندان‌ها در حال تدریس است.

 متیو جی شریدان و استیفن سی ریچاردسون[6]

و نیز ببینید: جرم‌شناسی فرهنگی؛ زندان؛ نظریه دیدگاه

بیشتر بخوانید:

Irwin, John. 2005. The Warehouse Prison: Disposal of the New Dangerous Class. Los Angeles: Roxbury

Richards, Stephen C. and Jeffrey Ian Ross. 2001. “The New School of Convict Criminology.” Social Justice, 177- 90

Ross, Jeffrey Ian and Stephen C. Richards. 2002. Behind Bars: Surviving Prison. New York: Alpha/Penguin

———. 2003. Convict Criminology. Belmont, CA: Wadsworth

    [1] . Prison, Convict Criminology

[2] . Stephen C. Richards

[3] . convict criminology

[4] . New School of Convict Criminology

[5] . non-con

[6] . Matthew J. Sheridan and Stephen C. Richards