عنوان «رمان اجتماعی»به گونه‌ای از رمان اطلاق می‌شود که موضوع محوری آن به نحوی از انحاء به مسائل اجتماعی، بویژه در محیط‌های شهری و جوامع صنعتی، مربوط می‌شود. پیدایش رمان اجتماعی به قرن نوزدهم بازمی‌گردد، یعنی زمانی که شروع فرایند پُرشتاب صنعتی شدن در جوامع، مجموعه‌ی جدیدی از مسائل و مشکلات را در حوزه‌ی روابط بینافردی ایجادکرد. این مشکلات طیف وسیعی داشتند که در یک سوی آن مسائل اقتصادی و فرهنگی به چشم می‌خورد و در سوی دیگر مسائل سیاسی. در اکثر رمان‌های اجتماعی تصویر رقت‌آوری اززندگی پُرمصیبت اقشار تحتانی جامعه به خواننده ارائه می‌شود. این نوع رمان در کشورما نیز با همین مضامین و بعد از انقلاب مشروطه شکل گرفت. اوج رمان اجتماعی درایران را در دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ شمسی در آثار داستان‌نویسانی همچون جلال آل‌احمد،احمد محمود و سپس محمود دولت‌آبادی می‌توان دید. گره خوردن مسائل اجتماعی و سیاسی با ادبیات در کشور ما باعث شده است که این نوع رمان امروزه هم در زمره‌ی پُرطرفدارترین شکل‌های ادبیات داستانی محسوب شود.

در نشست «رمان اجتماعی» که به همت گروه پژوهشی«فرهنگ، تاریخ و پژوهش‌های میان‌رشته‌ای»  ,و با همکاری پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار می‌شود، علاوه بر حسین پاینده(عضو این گروه)، دو سخنران مهمان نیز در خصوص ماهیت و ویژگی‌های رمان اجتماعی درایران سخن خواهند گفت که عبارت‌اند از: حسین سناپور (نویسنده و پژوهشگر رمان معاصرایران) و فاطمه خضری (انسان‌شناس و پژوهشگر ادبیات).

این نشست روز دوشنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۶ ساعت: ۱۵:۳۰ تا ۱۹:۳۰  در  پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار می‌شود.

شرکت در این نشست برای عموم علاقه‌مندان آزاد است.