انتخابات و اقلیتهای مغفول/ ايران در آستانه انتخابات- 31
![انتخابات و اقلیتهای مغفول/ ايران در آستانه انتخابات- 31](https://www.ricac.ac.ir/uploads/thumbs/news/old/750xauto_ghomiat-3.jpg)
انتخابات و اقلیتهای مغفول: صدا و ژئوپلیتیک قومی و دینی
در کلیۀ انتخابات کشور، با توجه به اینکه اهل سنّت در مناطقی از کشور از اکثریت نسبی یا مطلق جمعیتی برخوردارند، میتوان گفت که همان توزیع جغرافیایی و جمعیتی نمایندگان (مجلس شورای اسلامی، ریاست جمهوری، خبرگان رهبری و نیز شوراهای شهر) میتواند نمایندگی اهل سنت را در این مجالس و شوراها «منطقاً» تضمین کند. اما، باید توجه کرد که این نمایندگی همچنان نه نمایندگی یک اقلیت (چراکه ایشان در قانون به عنوان اقلیت قلمداد نشدهاند)، بلکه نمایندگی منطقهای قلمداد میشود.
لذا، این امر نمیتواند ضمانتی برای نمایندگی علایق و منافع اقلیت به عنوان یک واحد با هویت مجزا باشد. سیاست هویت در اینجا بسیار مهم است. این «اقلیت با هویت اقلیت» است که به تصدیق و نمایندگی نیاز دارد و حضور اقلیت بدون تصدیق هویت اقلیتی، امری نیست که نمایندگی اقلیت را استیفا کند؛ یعنی، نمایندهای که رسماً علایق متفاوت یک اقلیت را، البته در چارچوب کشوری اسلامی و شیعی، نمایندگی کند. تنها به این صورت است که اقلیت سنّی میتواند «صدای خود» را در حاکمیت، یا حداقل بخشی از حاکمیت که حوزۀ قانونگذاری و نظارت است، بشنود؛ صدایی که در نهایت گرایش به مرکز، به هویت ملّی و تمایل به ادغام با هویت ملّی را تقویت میکند.
وقتی از نظر ژئوپلتیک به پراکنش جغرافیایی اهل سنت ایران توجه کنیم، آشکارا میبینیم که عمدهترین مناطق سنّینشین در حاشیههای شرقی، غربی و جنوبی و تا حدودی در شمال کشور قرار دارند. هر استراتژی برای جذب این هویت در هویت ملّی با تصدیق هویت و رأی ایشان و ذینفعکردنشان در حاکمیت، از جمله در مجلس شورای اسلامی، میتواند قدمی اساسی در تقویت مرزهای ملّی و ارتقای انسجام ملّی باشد.
دكتر مهرداد عربستانی، استادیار انسانشناسی، دانشگاه تهران، در جستاري كه در كتاب ايران در آستانه انتخابات منتشر شده است به موضوع اهمیت حضور صدای اقلیت، بهویژه اقلیت پرجمعیت و تصدیقنشدۀ اهل سنّت و اقلیتهای قومی ـ دینی دیگری که اهمیت ژئوپلیتیک قومی آنها، کمابیش در اجزای مختلف حاکمیت و بهویژه انتخابات، مغفول واقع شدهاند پرداخته است.
براي مشاهده متن كامل اين جستار اينجا كليك كنيد.
مطالبات در حوزۀ گاز طبیعی و آیندۀ ایران/ ايران در آستانه انتخابات- 30
انتخابات، آموزش عمومی و مسئلۀ آب/ ايران در آستانه انتخابات- 29
انتخابات و مطالبات زنان/ ايران در آستانه انتخابات- 27
انتخابات و فرهنگ شهرت/ ايران در آستانه انتخابات-26
ايران در آستانه انتخابات/ ايران در آستانه انتخابات- 25
انتخابات فرصتی برای انشقاق یا ائتلاف/ ايران در آستانه انتخابات- 24
احزاب شهساخته و انتخابات / ایران در آستانه انتخابات- 23
الزامات مجلس دهم برای بقا و ارتقای ایرانان/ ايران در آستانه انتخابات- 22
تحلیل پیامدهای اجتماعی و فرهنگی انتخابات/ ايران در آستانه انتخابات- 21
مجلس شورای اسلامی و سرمایۀ اجتماعی/ ايران در آستانه انتخابات- 20
امتناع وعدههاي انتخاباتي در سطح ملّي/ ایران در آستانه انتخابات- 19
لنينيشدن فرآيند/ ایران در آستانه انتخابات- 18
دروغگویی در انتخابات: اَشکال، سطوح و پیامدها/ ايران در آستانه انتخابات- 17
گذار به مردمسالاری مستقیم/ ايران در آستانه انتخابات- 16
اقتصاد انتخابات مجلس/ ايران در آستانه انتخابات- 15
وندالیسم انتخاباتی: تخریب اموال عمومی یا تخریب افکار عمومی؟/ ايران در آستانه انتخابات- 14
بررسی هویت مورد نظر گفتمان جمهوری اسلامی در قبال زنان/ ايران در آستانه انتخابات- 13
اقوام و انتخابات/ ايران در آستانه انتخابات- 12
پیامدهای نگاه اصالی به جای نگاه آلی به انتخابات در ایران/ ايران در آستانه انتخابات- 11
تأملی بر مشارکت طبقۀ متوسط در انتخاباتِ پیشِ رو/ ايران در آستانه انتخابات- 10
سازمانهای رفاهی، کنترل سیاسی، شهروندی/ ايران در آستانه انتخابات- 9
انتخابات پارلمانی، هویت جمعی و امر سیاسی/ ايران در آستانه انتخابات- 8
اهمیت ویدئوهای منتشرشده در شبکههای اجتماعی مجازی/ ايران در آستانه انتخابات- 7
رفتار انتخاباتی با نگاهی به مصرف رسانهای/ ايران در آستانه انتخابات- 6
روابط انتخابات و شبکههای اجتماعی موبایلی/ ايران در آستانه انتخابات- 5
الگوی تبلیغات رسمی انتخابات در ایران با تأکید بر صداوسیما/ ايران در آستانه انتخابات- 4
آنلاين بدون ايميل/ ايران در آستانه انتخابات-3
ظرفیت پیامرسانهای موبایلی در انتخابات/ ايران در آستانه انتخابات-2
رویکرد شبکههای تلویزیونی ماهوارهای به انتخابات در ایران/ ایران در آستانه انتخابات-1