وهابيت و عربستان سعودي
وهابيت و عربستان سعودي نویسنده: دیوید کامینز مترجم: مجتبی فاضلی محل نشر: تهران ناشر: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات سال انتشار: 1393 شمارگان: 200 نسخه تعداد صفحه: 377 صفحه قیمت: 19500 تومان کتاب «وهابيت و عربستان سعودي» نوشته ديويد کامينز استاد تاريخ کالج ديکينسون در آمريکا و پژوهشگر حوزة تاريخ خاورميانه و تمدن اسلامي و توسط مجتبی فاضلی دهآبادی و با نظارت دكتر مجيد توسلي ركنآبادي در پژوهشكده فرهنگ ترجمه شده است. این اثر در سال 1393 توسط پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات به چاپ رسیده است. دکتر مجتبی فاضلی دارای مدرک دکتری رشته علوم سیاسی از دانشگاه تهران است. پيروان کيش وهابیت معتقدند تلاشهايشان را که هدفي جز احياي ايمان و عمل اسلامي درست ندارد، نبايد «وهابيت» ناميد. آنها بهجاي «وهابيت» نام «سلفي»، يعني کسي را که پيرو طريق مسلمانان سلف است، يا «موحد»، يعني کسي که به يگانگي خدا ايمان دارد، را ترجيح ميدهند. از سوي ديگر، برخي از مسلمانان به انتقاد ميگويند که وهابيت نوعي جنبش انحرافي و فرقهگراست که پديدآورندهاش رهبر ديني جاهطلب و گمراهی از ناحيهاي دورافتاده در عربستان بود؛ يعني همانجايي که از آغاز شکلگيري اسلام، مهد جنبشهاي بدعتآميز بود. نويسنده در اين کتاب، ضمن مطالعة خاستگاه تاريخي و فکري وهابيت و پيوند آن با حکومت آل سعود، به چالشهاي پيش روي اين جنبش در دورة معاصر پرداخته است. نويسنده بر این باور است که باوجود پيوند ظاهري ميان آل سعود و شيوخ وهابيت، همواره ميان آنها بر سر چگونگي ادارة امور کشور، بهويژه بهکارگيري فناوري غربي و دادن اجازه براي ورود غربيان به داخل کشور، کشمکشي وجود دارد. در اين کشمکشها در بيشتر موارد، پيروزي از آن آل سعود بوده است و آل شيخ، درنهايت، بهناچار به توجيه اقدامهای آنان پرداختهاند. درنتيجه، آنچه در دورة معاصر، وهابيت را تهديد ميکند، از دست رفتن اعتبار شيوخ اين جنبش است که بهواسطة حمايت بيشائبه از حکومت آل سعود، در چشم مردم عربستان، جريانی قدرتطلب و بيتوجه به اصول خود جلوه کرده است. همچنين در اين کتاب، بهخوبي به نقاط اشتراک و افتراق ميان جنبش وهابيت و جريانهاي سلفي ديگر، ازجمله القاعده و جريانهاي احياگر مثل اخوانالمسلمين اشاره شده است و بهدرستي از يکديگر جدا معرفي شدهاند. كتاب «وهابيت و عربستان سعودي» در شش فصل تدوين شده است: در فصل اول با عنوان «اسلام غريب آمد و باز روزي غريب خواهد شد» به بررسی جامعه نجد پیشاز شکلگیری وهابیت، رسالت محمدبن عبدالوهاب و جنبش وهابی پرداخته شده است. در فصل دوم با عنوان «پايداري در برابر شرک» مباحثی نظیر احیای جنبش وهابیت، وهابیت و نزاع درونی آل سعود و علمای وهابی در دوره حکومت رشیدیها مطرح شده است. در فصل سوم با عنوان «عبدالعزيزبن سعود و مهار تعصب وهابيان» دوران پادشاهی عبدالعزيزبن سعود و سیطره یافتن وهابیت مورد بررسی قرار گرفته است. نظام پادشاهي جديد عربستان سعودي بيشتر ثمرة رهبري عبدالعزيزبن سعود است. دستاوردهاي او موجب شد وهابيت، کيش رسمي يکي از دول عرب در سدة بيستم شود. در فصل چهارم، وهابيت در دولت پیشرفته مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین در این فصل قوانین دینی در حکومت پیشرفته و وهابیت و نظام آموزشی پیشرفته تشریح شده است. در فصل پنجم با عنوان «جنبش وهابيت و احياگري اسلامي» مباحثی همچون جنبشهای احیاگری در خاور غربی، جریانهای احیاگری در جنوب آسیا و وهابیت و جنبشهای احیاگری بیان شده است. در فصل ششم، چالشهاي پيش روي سلطهگری وهابيت بیان شده است؛ چالشهایی نظیر شکاف میان وهابیت و احیاگری، اسامه بن لادن و القاعده و فشهارهایی که از داخل عربستان سعودی بر وهابیت وارد می آید.
- نویسنده: دیوید کامینز مترجم: مجتبی فاضلی
- قیمت: 195000 ریال
کودکان و نوجوانان نسل هزاره؛ خانواده و رسانههای جمعی
کودکان و نوجوانان نسل هزاره؛ خانواده و رسانههای جمعی نویسنده: رُز اِم. کندانیز مترجمان: فرزانه نزاکتی و فرج حسینیان محل نشر: تهران ناشر: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات سال انتشار: 1393 شمارگان: 200 نسخه تعداد صفحه: 334 صفحه قیمت: 13500 تومان کتاب «کودکان و نوجوانان نسل هزاره؛ خانواده و رسانههای جمعی» نوشته دكتر رُز اِم. کندانیز استاد دانشكده ايالتي كين تگزاس است كه توسط فرزانه نزاکتی و فرج حسینیان ترجمه شده است. این اثر در سال 1393 توسط پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات به چاپ رسیده است. فرزانه نزاکتی تحصیلات کارشناسی ارشد خود را در رشته علوم ارتباطات اجتماعی در سال 1388 در دانشگاه تهران به پایان رساند و هم اکنون دانشجوی دوره دکتری در رشته علوم ارتباطات اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی است. از طرحهای پژوهشی ایشان میتوان به طرحهایی نظیر «رصدخانه فرهنگی شهر تهران» و «سنجش میزان اطلاعات و شناخت دانشجویان و اساتید دانشگاهها از مفهوم مهندسی فرهنگی و راهکارهای ارتقاء آن» اشاره کرد. وی همچنین چندین مقاله در نشریههای مختلف به چاپ رسانده است که تعدادی از آنها عبارتند از: «وبلاگنویسی و توسعه فرهنگی»، «رمزگشایی اسطوره در نظامهای نشانهای»، «سینمای هالیوود و سیاست خارجی آمریکا: تحلیل نشانهشناسی فیلمهای تام رایدر» و «ظرفیتهای فضای مجازی در تقویت فرهنگ شهروندی». اهمیت موضوع ارتباط دوسویۀ اعضای خانواده با رسانههای جمعی در همۀ جوامع از جمله جامعۀ ايران احساس شده است. روزی نیست که دربارۀ محتوای آسیبزای رسانهها، آثار خشونت تلویزیونی، اعتیاد به اینترنت و بازیهای رایانهای، تبلیغات میانبرنامۀ کودک و... خبری منتشر نشود. خانوادهها، کارشناسان و برنامهریزان فرهنگی همواره برای این موضوعها نگران بوده و نظرهایی ارائه کردهاند. باید اعتراف کنیم در این زمینه دستکم در کشور خودمان تحقیقات چندانی انجام نشده است. متون علمی اندکی به رابطۀ کودک و تلویزیون پرداخته و پایاننامههای اندکی دربارۀ تأثیر بازیهای رایانهای بر زندگی کودکان نوشته شده؛ اما کتابی که از جنبههای گوناگون موضوع فرزندان، والدین و رسانههای جمعی را بررسی کرده باشد، در دسترس نیست. ویژگی مثبت و منحصربهفرد این کتاب، توجه به ابعاد و وجوه گوناگون رابطۀ خانواده و رسانههای جمعی است؛ طوریکه نهتنها حوزههای نظری مرتبط با رشتههای ارتباطات، جامعهشناسی، روانشناسی و حتی تاریخ در فصول ابتدایی آن ذکر شده؛ بلکه مباحث مربوط به اثرات رسانهها، خوانش و دریافت مخاطب، سواد رسانهای، اصول تولید برنامه برای کودک و قانونگذاری دربارۀ برنامههای کودک و نوجوان نیز در فصلهای جداگانهای بررسی شده است. ویژگی دیگر کتاب حاضر این است که بهعنوان کتاب درسی و برای دانشجویان رشتههای مرتبط با ارتباطات و رسانههای جمعی تدوین شده است. چنانکه مشاهده خواهید کرد، در پایان هر فصل، تمرینهای خلاقانه و متفکرانهای برای دانشجویان در نظر گرفته شده که نهتنها برای یادگیری مطالب هر فصل مفید است، بلکه بهمثابه سرنخ و طرح مسئلۀ پژوهشی نیز کاربرد دارد. این کتاب برای علاقهمندان به پژوهش در این حوزه نیز منبع بسیار مفیدی است؛ چراکه هم نظریهها و پژوهشهای مهم انجام شده در دنیا بهویژه آمریکا را مرور میکند و هم در پایان هر فصل منابع مرتبط با موضوع را معرفی ميكند. ویژگی دیگر این کتاب، زبان ساده و تلاش نویسنده برای درکپذیر بودن موضوعها و دستهبندیها برای دانشجویان است. کتاب حاضر از ده فصل تشکیل شده است. زمینۀ نظری روابط کودکان، نوجوانان و رسانه در فصل اول بررسی شده است. ارتقای فهم کودکان از رسانههای جمعی، موضوع فصل دوم و تغییرات تجربههای رسانهای نسلها، موضوع فصل سوم است. در سه فصل بعد این مسئله بررسی شده است که چگونه کودکان، نوجوانان و خانوادهها، با درک خیال و واقعیت (فصل چهارم)، تأثیرات (فصل پنجم) و هویت (فصل ششم) به رسانههای جمعی واکنش نشان میدهند. در فصل هفتم، هشتم و نهم نقش واسطهای خانوادهها (فصل هفتم)، مدرسهها از طریق سواد رسانهای (فصل هشتم) و دولتها و سایر سیاستگذاران (فصل نهم) را بررسی شده و در فصل نتیجهگیری (فصل دهم) نیز به برنامهسازی برای کودکان و صنعتی که آن را ایجاد میکند، نگاهی انداخته شده است. نویسنده فصل اول را با تجربههای کودکی خود از رسانههای جمعی آغاز کرده تا خود را در فضای رابطۀ شخصی قرار دهد که با رسانههای جمعی داشته است. برای درک این تجربهها، کودک را در مراحل گوناگون رشدی و طی نسلها بررسی کرده است. ونیز نگاهی انداخته شد به آثار متعددی که از دریافتهای کودک در سنین مختلف ایجاد میشود؛ مانند ترس، پرخاشگری و مسائل جنسی. همچنین در این فصل مدلهای ارتباطی و دیدگاههای نظری مرتبط با موضوع ارائه شده است؛ دیدگاههای نظری که با تأثیرسنجی همراه است، تبیین و پیشبینی میکند که فرایند ارتباطی چگونه ممکن است اتفاق بیفتد. در فصل دوم مباحثی مانند ادراک کودک، فرایندهای شناختی و خصوصیات ادراکی رسانهها ارائه شده است. نویسنده در این فصل بیان میکند: «کودکان و نوجوانان ادراکهای متفاوتی از رسانههای جمعی دارند که به چند عامل بستگی دارد: سطح رشدی آنها، جنسیت و خصوصیات خود منبع که شامل نوع رسانه، ویژگیهای ظاهری و نمایش واقعیت یا داستان است. طراحی برنامهها را میتوان به نحوی انجام داد که بتوان از این سطوح رشدی بهره برد. کودکان و نوجوانان میتوانند به شیوههای گوناگون برنامه تولید کنند و با رسانهها تعامل داشته باشند». آنچه در فصل سوم آمده است، یادداشت تاریخی است كه تاریخچۀ متغیرهای ارتباطی برای کودکان را با استفاده از نظریۀ نسلی بهعنوان چارچوب بررسي ميكند تا ببيند چطور هر نسل با استفاده از فناوری رسانهاي متفاوت بالغ شده است. نظريۀ نسلي بيان ميكند كه ویژگیهای يك نسل بهواسطۀ رویدادهايي ساخته ميشود كه در حين بالغ شدن (بزرگ شدن) يك نسل به وقوع ميپيوندد. نویسنده در فصل چهارم تلقي كودكان از پيامها را بررسی کرده و اينكه چگونه واقعيت را از داستان تشخيص ميدهند. اثرات موضوع خیال و واقعيت از نگاه كودكان شامل ترس، اندوه و آسيب روحي است. همچنین در این فصل، اين موضوع بررسي شده است كه كودكان به چه شكل محتواي برنامه را از پيامهاي اقناعي جدا ميكنند و اينكه با اسباببازيهاي برنامهها چه ميكنند. در فصل پنجم اثرات رسانهها بر کودک مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. همچنین نظریههای بهکار رفته در تاثیر سنجی و نظریههای مبتنی بر گیرنده پیام مطرح شده است. در فصل ششم چگونگی هویتیابی کودکان توسط پیامهای گوناگون مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین در این فصل بیان شده که هويت شخصي كودكان برحسب قوميت، تحتتأثير تجربههای آنها از جمله مشاهدههای آنها از تصاویر وسايل ارتباط جمعي است. آنچه آنها در وسايل ارتباط جمعي در کنار ساير تجربههای خود ميبينند، تصویر آنها از خودشان است و نيز بر نحوۀ تلقي آنها از دنيا تأثير ميگذارد. در فصل هفتم نقش والدین در رابطه کودکان با رسانهها بررسی شده است. والدين و خانوادهها نقشي حياتي در عادتهاي رسانهاي كودكان و نوجوانان ايفا ميكنند. اينكه والدين چه شخصيتي دارند و عملكرد آنان در قبال كودكان خود و رسانهها چيست، فراتر از خانوادۀ آنهاست و به جامعۀ كلان مربوط ميشود. بااينحال، جامعه در ايفاي وظيفۀ تربيت كودكانشان هم نقش كمكي در حمايت از خانوادهها ایفا ميكند. در فصل هشتم موضوع سواد رسانهای و اثرات مثبت آن مطرح شده است. در فصل نهم مبحث سیاستگذاری و وضع قانونمورد بررسی قرار گرفته و بیان شده است که چنانكه والدين و مدرسهها نقش مهمي در رابطۀ كودكان و نوجوانان با وسايل ارتباط جمعي از طريق وساطت و سواد رسانهاي دارند، دولت هم از طريق تدوين قوانين و سیاستگذاريها در اين خصوص نقشآفريني ميكند و فرصتهاي رسانهای بهتري براي كودكان در خانههاي آنها فراهم مینمايد. در فصل ده و آخر این کتاب برنامههاي كودكان و صنعت توليد آن واکاوی شده است. نویسنده این فصل را با بيان تاريخچهاي از رابطۀ بازار و رسانههاي كودكان آغاز کرده و سپس برنامهها را در قالب مطالعۀ موردی برای فهم روند توسعۀ برنامهسازی كودكان بررسی کرده است.
- نویسنده: رُز اِم. کندانیز مترجمان: فرزانه نزاکتی و فرج حسینیان
- قیمت: 135000 ریال
نوروز در کشورهای حوزة تمدنی ایران
نوروز در کشورهای حوزة تمدنی ایران نویسنده: بهاره سازمند محل نشر: تهران ناشر: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات سال انتشار: 1393 شمارگان: 250 نسخه تعداد صفحه: 207 صفحه قیمت: 12500 تومان کتاب حاضر با عنوان «نوروز در کشورهای حوزة تمدنی ایران» توسط دکتر بهاره سازمند نگارش شده است. این اثر در سال 1393 توسط پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات به چاپ رسیده است. دکتر بهاره سازمند عضو هیئت علمی دانشگاه تهران است. وی تحصیلات کارشناسی ارشد خود را در رشته روابط بیناملل در سال 1382 در دانشگاه تهران به پایان رساند و مدرک دکتری خود را در همان رشته و از همان دانشگاه در سال 1386 اخذ کرد. از دیگر تالیفات ایشان میتوان به کتابهای «سیاست خارجی قدرتهای بزرگ»، «گفتمان، هویت و انقلاب اسلامی ایران» و «منطقهگرایی و هویت مشترک در جنوب شرقی آسیا» اشاره کرد. وی همچنین چندین مقاله در نشریههای مختلف به چاپ رسانده است که تعدادی از آنها عبارتند از: «تحلیل سازهانگارانه از هویت ملی در دوران جنگ تحمیلی»، «آسهآن و تهدیدات جدید امنیتی»، «بررسی سازمانهای بینالمللی از چشماندازی تئوریک»، «نظریه موازنه قدرت والتز، نقد کارآمدی آن در زمان معاصر» و «بین حکومت گرایی چارچوبی برای بررسی همگرایی اقتصادی در میان اعضای آسهآن». نوروز یکی از کهنترین جشنهای به جا مانده از دوران باستان و یکی از آیینهای برجسته در زمینة فرهنگ مشترک و عاملی برای همگرایی فرهنگی میان ایران و کشورهای حوزة تمدنی ایران محسوب میشود. این آیین علاوه بر ایران، در دیگر کشورهای حوزة تمدن ایرانی ازجمله آسیای مرکزی، قفقاز، کشورهای همجوار ایران در غرب و شرق مثل عراق، ترکیه، کشورهای حوزة جنوبی خلیج فارس، پاکستان و حتی مناطق دیگر ازجمله بالکان و شبه قاره هم جشن گرفته میشود. بررسی دقیق آیین نوروز در میان کشورهای حوزة تمدنی ایران نشان میدهد که برخی از سنتها و آداب و رسوم نوروزی در کشورهای حوزة تمدنی ایران مشترک است و در عین حال در برخی آداب و رسوم نوروزی تفاوتهایی دیده میشود؛ بنابراين، هدف از این کتاب ، بررسي شباهتها و تفاوتهاي سنتها و آداب و رسوم نوروز در کشورهاي حوزۀ تمدني ايران است و اينکه چگونه ميتوان از آيين نوروز براي گسترش همکاري بين کشورهاي حوزۀ تمدني ايران بهره گرفت. براي دستيابي به اين هدف، مطالب کتاب در چهار فصل ارائه شده است. در فصل اول با عنوان «سنتها و آداب و رسوم نوروز در کشورهاي حوزۀ تمدني ايران» با رويکردي توصيفي، آداب و رسوم نوروز را در سه مقطع قبل از نوروز، زمان نوروز و پس از نوروز در برخي از کشورهاي حوزۀ تمدني ايران، يعني کشورهاي ايران، تاجيکستان، افغانستان، ترکمنستان، آذربايجان، ترکيه، عراق، بحرين و هند بررسي شده است. فصل دوم با عنوان «شباهتهاي آداب و رسوم نوروز در کشورهاي حوزۀ تمدني ايران» با رويکرد مقايسهاي ـ تحليلي، مهمترين شباهتهاي آيين نوروز در مقاطع سهگانۀ مذکور در کشورهاي نامبرده بررسي شده است. در فصل سوم با عنوان «تفاوتهاي آداب و رسوم نوروز در کشورهاي حوزۀ تمدني ايران» نيز با رويکردي مقايسهاي ـ تحليلي، مهمترين تفاوتهاي آيين نوروز را در مقاطع سهگانه در کشورهاي مذکور بررسي شده است. در فصل چهارم و آخر کتاب با عنوان «تأثير آيين نوروز بر ايجاد همگرايي بين کشورهاي حوزۀ تمدني ايران» با استفاده از ظرفيت ايران فرهنگي و نوروز بهمثابه يکي از آيينهاي کهن اين گستره، راهکارهايي براي تحقق همگرايي در حوزۀ تمدني ايران ارائه شده است. نويسنده در اين كتاب با مطالعۀ منابع موجود درخصوص فلسفۀ شکلگيري و تداوم آيينهاي نوروزي اين نتيجه را ارائه ميدهد که وجود تاريخ مشترک کشورهاي حوزۀ تمدني ايران مهمترين عامل اشتراک آداب و رسوم نوروزي در کشورهاي حوزۀ تمدني ايران است. مراجعه به تاريخ ايران باستان از زمان هخامنشيان تا ساسانيان و بررسي نقشههاي آن زمان نشان داد که کشورهاي بررسيشده در اين کتاب نهتنها در دورۀ هخامنشيان بخشي از ايران آن زمان محسوب ميشد؛ بلکه در دورۀ ساسانيان که قلمرو جغرافيايي ايران محدودتر از دورۀ هخامنشيان شد، باز هم اين کشورها بخشي از ايرانِ آن زمان بود. ايجاد سازمان يا اتحاديه در اين خصوص (مثلاً با نام سازمان جهاني نوروز، سازمان بينالمللي نوروز، اتحاديۀ بينالمللي نوروز يا اتحاديۀ جهاني نوروز)؛ گسترش تعاملها در سطح سياستگذاران و عامه مردم و جوامع؛ برگزاري جشنهاي نوروز هر سال در يکي از کشورهاي عضو اتحاديه و دعوت از نمايندگان بقيۀ اعضا براي شرکت در آن؛ تأکيد بر آيينهاي مشترک نوروزي کشورهاي عضو در جشنهاي ساليانه و نمايش آن از طريق فيلمها، جشنها، نمايشگاهها براي همۀ مخاطبان اعم از دولتي و غيردولتي؛ توليد فيلمهايي که بر اين آيين مشترک و کهن 3 هزار ساله تأکيد شود؛ چاپ کتابها و نشريههاي تخصصي دربارۀ نوروز در حوزههاي ادبيات، هنر، سياست، فرهنگ، تاريخ، جغرافيا، اقتصاد، فلسفه و... به زبانهاي گوناگون؛ ايجاد تسهيلات براي شهروندان بهمنظور سفر به کشورهاي حوزۀ نوروز و ديدن جشنها و آيينهاي نوروزي از نزديک؛ ايجاد شبکۀ رسانهاي نوروز و معرفي آيين نوروز در همۀ کشورها از طريق اين شبکه؛ توجه به آيين نوروز و اشتراکهاي آن در کشورهاي حوزۀ تمدني ايران در کتابهاي درسي؛ ترجمۀ آثار منتشرشده در زمينۀ نوروز به زبانهاي گوناگون بهخصوص به زبان کشورهاي حوزۀ تمدني ايران؛ حمايت از انجام و اجراي طرحهاي پژوهشي دربارۀ نوروز در کشورهاي حوزۀ تمدني ايران و تلاش براي چاپ و نشر اين آثار به زبانهاي گوناگون؛ توليد پويانماييها و نماهنگهاي گوناگون دربارۀ آيين نوروز در کشورهاي حوزۀ تمدني ايران و پخش آنها براي کودکان و نوجوانان؛ فعاليت گستردهتر دبيرخانۀ جشن جهاني نوروز و تأسيس کتابخانۀ ديجيتال دربارۀ نوروز در اين دبيرخانه مهمترين راهكارهاي ارائه شده از سوي پژوهشگر اين اثر است كه براي تحقق هويت مشترک يا همگرايي ميان کشورهاي حوزۀ تمدني ايران با توجه به بستر فرهنگي مناسب نوروز در آن کشورها پيشنهاد داده است.
- نویسنده: دکتر بهاره سازمند
- قیمت: 125000 ریال
آموزش همگانی هنر در ایران
آموزش همگانی هنر در ایران نویسنده: دكتر محمدرضا مریدی محل نشر: تهران ناشر: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات سال انتشار: 1393 تعداد صفحه: 221 صفحه قیمت: 10000 تومان کتاب «آموزش همگانی هنر در ایران؛ تحلیل جامعهشناختی آموزش هنرهای تجسمی در مراکز فرهنگی و مؤسسههای هنری شهر تهران» توسط دكتر محمدرضا مریدی نگارش شده است. این اثر در سال 1393 توسط پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات به چاپ رسیده است. دکتر محمدرضا مریدی عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی است. وی تحصیلات کارشناسی ارشد خود را در رشته پژوهش علوم اجتماعی در دانشگاه فردوسی مشهد به پایان رساند و مدرک دکتری خود را در رشته جامعهشناسی هنر و از دانشگاه آزاد اسلامی اخذ کرد. از ایشان چندین کتاب چاپ شده است که میتوان به کتابهای «کار هنر: تحلیل ساختاری هنر»، «سیاستگذاری و برنامهریزی اجتماعی برای توسعه فعالیتهای اقتصادی بخش فرهنگ» و «نسبینگری فرهنگی در سینمای معناگرا» اشاره کرد. وی همچنین بیش از 20 مقاله در نشریههای مختلف به چاپ رسانده و یا در همایشها ارائه کرده است که تعدادی از آنها عبارتند از: «عرضه و توزیع آثار هنری در ایران: مطالعه بازار نقاشی ایران»، «هنر به مثابه کار جمعی»، «بازنمایی زن در نقاشی معاصر ایران»، «جنسیت و تلویزیون» و «هویت و جهانی شدن». تحقیقاتی که درخصوص آموزش هنر در ایران انجام میشود، اغلب بر آموزش هنر در دانشگاهها و مراکز آموزش عالی متمرکز است؛ اما طیف گستردهای از هنرجویان در مراکز فرهنگی و مؤسسههای هنری تعلیم میبینند. آموزش هنر در دانشگاهها اغلب تخصصی و آموزش در مراکز هنری اغلب غیرحرفهای و در پیوند با اوقات فراغت است. با توجه به گستردگی حضور هنرجویان در کلاسهای آموزش غیرحرفهای هنر، در تحلیل آسیبشناسانۀ آموزش هنر در ایران نباید این سطح از آموزش را نادیده گرفت. كتاب حاضر به دنبال جستجوی مفاهیم و روشهای تازه برای بهبود آموزش هنر در آموزشگاهها، فرهنگسراها، سرای محلهها و دیگر مراکز آموزش همگانی هنر است. علاوه بر این، كتاب، پژوهشی جامعهشناسانه دربارۀ علاقهمندان هنر است. آموزش هنر بهمثابه فعالیت فرهنگی بخشی از انتخابهای اجتماعی افراد است که آنها را به سوی مشارکت فرهنگی، مهارت در کار گروهی، افزایش اعتمادبهنفس و همچنین پرورش تفکر خلاق و بازاندیشانه هدایت میکند. از این رو، مطالعۀ آموزش همگانی هنر و نظام دسترسی افراد به کلاسهای هنری مدنظر کارشناسان برنامهریزی اجتماعی است. كتاب «آموزش همگانی هنر در ایران» در پنج فصل تدوين شده است: فصل اول ـ واکاوی مسئله فصل دوم ـ نظريهها و رویکردهای آموزش همگانی هنر فصل سوم ـ آموزش عمومی، تخصصی و همگانی هنر در ایران فصل چهارم ـ مطالعۀ میدانی وضعیت آموزش همگانی هنر در ایران فصل پنجم: جمعبندی و نتیجهگیری در فصل اول نویسنده، پرسشهای اصلی خود را مطرح کرده و سپس پیشینه مطالعاتی این اثر مورد بررسی قرار گرفته است. دو پرسش اصلی که نویسنده در کتاب دنبال کرده است، عبارتند از: 1. هنرجویان و علاقهمندان به هنر غیرحرفهای چه ویژگیهای اجتماعی دارند؟ 2. ارزیابی مدرسان هنر و هنرمندان از آموزش همگانی هنر در ایران چیست؟ در فصل دوم نظريهها و رویکردهای آموزش همگانی هنر مورد بررسی قرار گرفته است. نویسنده در این فصل ابتدا ضمن پرداختن به سنتهای آموزش و روشها و شیوههای آن، چهار آموزش را از یکدیگر متمایز کرده است که عبارتند از: آموزش حرفهای، آموزش تخصصی، آموزش عمومی و آموزش همگانی. آموزش حرفهای هنر اغلب در مکانهای خاص با حضور استادان برجسته برگزار میشود؛ مانند آموزش در آموزشگاههای معروف یا برگزاری دورههای کوتاهمدت حرفهای در نگارخانهها و موزهها. دورههای تخصصی آموزش هنر در دانشگاهها دنبال میشود و آموزش عمومی هنر که درواقع همان آموزش مدرسهای است، برای فراگیری دانشآموزان به کار میرود؛ اما آموزش همگانی هنر صورتی عامتر از آموزش هنر است که در مراکز فرهنگی چون: فرهنگسراها، خانههای فرهنگ، سرای محلهها و مؤسسههای فرهنگی و هنری دنبال میشود و برخی دورههای تابستانه در برنامهریزیهای اوقات فراغت نیز به آموزش هنر میپردازد. همچنین در این فصل توضیح داده شده است که آموزش همگانی هنر چه ابعاد مفهومی دارد، چه نسبتی با اوقات فراغت و سبک زندگی دارد و چه نسبتی با توسعۀ هنر و زیرساختهای آموزش تخصصی و حرفهای هنر. نویسنده در فصل سوم ابتدا تاریخچۀ آموزش هنر را در ایران بیان کرده و آموزش مکتبی هنر، آموزش جدید هنر و آموزش دانشگاهی هنر را بهمثابه پیشینههای آموزش هنر مطالعه نموده است. همچنین در سه بخش، آموزش عمومی هنر در مدارس، آموزش تخصصی هنر در نظام آموزش عالی و آموزش همگانی هنر در مراکز فرهنگی و مؤسسههای هنری را مرور و مسائل هرکدام را بررسی کرده است. گزارش آماری از وضعیت آموزش همگانی هنر را در مؤسسههای فرهنگی و هنری زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، فرهنگسراها و سرای محلهها زیر نظر شهرداری تهران و کلاسهای اوقات فراغت زیر نظر سازمان تبلیغات اسلامی ارائه نموده است. نویسنده در فصل چهارم به مطالعۀ میدانی پرداخته تا پرسشها و فرضیههای تحقیق را از نظر تجربی مطالعه کند. در بخش اول این فصل این پرسش را بررسی کرده که هنرجویان و علاقهمندان به هنر غیرحرفهای چه ویژگیهای اجتماعی دارند. متناظر با این پرسش، این فرضیه مطرح شده که دسترسی اقشار گوناگون جامعه به مراکز آموزش هنر تفاوت معناداری با یکدیگر دارد. نتایج نشان داد که هنرجویان مراکز آموزشی طیف وسیعی از اقشار گوناگون جامعه از گروههای سنی مختلف با تحصیلات متفاوت و سطح طبقاتی گوناگون است. این یافتهها نشاندهندۀ دسترسی گستردۀ افراد گوناگون جامعه به کلاسهای هنری و اشتیاق آنها به فراگیری هنر یا گذران بهتر اوقات فراغت از طریق آموزش هنر است. در بخش دوم از فصل چهارم تلاش شده با بهرهگیری از نظر هنرمندان، مدرسان و متخصصان هنر، اجماع نظری در شناخت مسائل آموزش همگانی هنر و دستهبندی تجربهها و درنهایت ساخت مقولههای نظری در آموزش غیرحرفهای هنر به دست آید. بنابراین، نویسنده دیدگاه کارشناسان را دربارۀ سرفصلهای آموزش تفننی و غیرحرفهای هنر در ایران جویا شده است فصل پنجم و آخر کتاب نیز به جمعبندی و نتیجهگیری اختصاص دارد. ضرورت پرداختن به آموزش غیرحرفهای هنر از دو بُعد قابل توجه است: اول اینکه با توجه به کاستیهای آموزش عمومی هنر در مدارس، علاقهمندان به مراکز فرهنگی و آموزشگاههای هنری مراجعه میکنند؛ از این رو، اولین بارقههای شکوفایی هنری در این مراکز پدید میآید. دوم اینکه آموزش غیرحرفهای هنر در میان طیف وسیع علاقهمندان، هنر و زندگی روزمره را به یکدیگر پیوند میدهد. علاقهمندانی که در اوقات فراغت خود به فراگیری هنر میپردازند و با اصول پایهای «خلق هنر» و «دیدن هنر» آشنا میشوند، بهمثابه حلقۀ واسطۀ میان هنر خاصگرا و عامگرا عمل میکنند و موجب ارتقای فرهنگ بصری جامعه میشوند. از این رو، پرداختن به آموزش عمومی هنر بهمثابه فعالیت اجتماعی و فرهنگی باید در کانون توجه کارشناسان اجتماعی قرار گیرد. نویسنده در ادامه فصل سه نتیجۀ اصلی این تحقیق را بیان کرده است که عبارتند از: 1. آماتورها به عنوان مخاطبان هنر 2. آماتورها به عنوان متقاضیان دانشگاهی هنر 3. آماتورها به عنوان هنرمندان آینده
- نویسنده: دكتر محمدرضا مریدی
- قیمت: 100000 ریال
کودک انیمیشن و تلویزیون
عنوان: کودک انیمیشن و تلویزیون نویسنده: اعظم ده صوفیانی نوبت چاپ: اول – اردیبهشت 1392 شمارگان: 1000 نسخه تعداد صفحه: 244 صفحه قیمت: 70000 ريال کتاب حاضر با عنوان «کودک انیمیشن و تلویزیون» توسط اعظم دهصوفیانی نگاشته شده است. این اثر در سال 1392 با همکاری پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات و مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما به چاپ رسیده است. اعظم دهصوفیانی مدرس دانشگاه علمی کاربردی است. وی تحصیلات کارشناسی خود را در رشته علوم ارتباطات اجتماعی در سال 1386 از دانشگاه علامه طباطبایی به اتمام رساند و مدرک کارشناسی ارشد خود را در همان رشته و از همان دانشگاه در سال 1388 اخذ کرد. از زمان پیدایش و رواج تلویزیون، بررسی تأثیر محتواهای تلویزیون بهخصوص بر روی کودکان یکی از دغدغههای محققان در حوزههای مختلف علوم انسانی بهویژه علوم ارتباطات و روانشناسی بوده و تحقیقات زیادی در این زمینه انجام شده است. فیلمهای پویانمایی (انیمیشن) یکی از محبوبترین برنامههای کودکان است؛ سیستم نمایش و سرگرمی خانگی این امکان را فراهم آورده تا کودکان بارها و بارها این فیلمها را ببینند. در میان فیلمهای پویانمایی، آثار والتدیزنی شهرتی بینظیر دارد؛ بسیاری از ما، کودکی خود را با شخصیتهای محبوبی چون میکیماوس، پینوکیو، گوفی، سیندرلا و سفیدبرفی سپری کردهایم؛ این شخصيتها هنوز هم محبوبیت زیادی نزد کودکان دارند. این کتاب در پی آن است که ببیند جنسیت در فیلمهای پویانمایی والتدیزنی که محبوب کودکان ایران و جهان است چگونه نشان داده میشود؟ بیشتر پژوهشها در خصوص جنسیت و کلیشههای جنسیتی توسط زنان انجام شده است و این مسئله باعث شده که بیشتر نحوة بازنمایی زنان اهمیت داشته باشد و به نحوة بازنمایی مردان در رسانهها، درست یا غلط بودن آن و منطبق بودن یا نبودن آن با واقعیت کمتر توجه شود. در این نوشتار سعی شده است تا به بازنمایی کلیشهای هر دو جنس و نه صرفاً زنان پرداخته شود. به این منظور در اين كتاب، 15 فيلم از مجموعة فیلمهای انیمیشن کلاسیک شرکت والتدیزنی شامل 92 شخصيت، از نخستین فیلم بلند پویانمایی در سال1937 (سفید برفی و هفت کوتوله) تا آخرین آن در سال 2009 (ملکه و قورباغه)، که بر مبنای داستانهای کلاسیک و برای مخاطب کودک و نوجوان هستند و از طریق تلویزیون یا به صورت فیلم ویدئویی و سیدی یا دیویدی در اختیار کودکان قرار گرفتهاند، بررسی شده و کلیشههای جنسیتی و نژادی آنها تحليل شده است. فصل اول با عنوان «کودکان و فیلمهای پویانمایی» در سه قسمت به مفاهیم مرتبط با موضوع کودکان و فیلمهای پویانمایی میپردازد. در قسمت اول تحت عنوان کودکان و رسانهها، اهمیت و تأثیر محتواهای رسانهای بر کودکان، نظریههای مختلفی که میتوان آنها را به کودکان و الگوهای رسانهای ربط داد و همچنین تحقیقات داخلی و خارجی که موضوع کودکان و محتواهای رسانهای را مدنظر داشتهاند، مورد توجه قرار گرفته است. در قسمت دوم فیلمهای پویانمایی و ویژگیهای منحصربهفرد آنها برای کودکان بررسی شده است. بهعلاوه در این بخش به نظام نمایش خانگی و بهطور خاص نمایش خانگی فیلمهای پویانمایی اشاره شده است. قسمت سوم به معرفی شرکت والتدیزنی بهعنوان یکی از صاحبنامترین و شاخصترین شرکتها در عرصة ساخت فیلمهای پویانمایی اختصاص دارد. در این بخش تحقیقاتی که تاکنون در مورد فیلمهای دیزنی صورت گرفته است، فانتزی، تخیل، داستانها و افسانهها در فیلمهای والتدیزنی و همچنین شرکت والتدیزنی بهعنوان یکی از پنج غول رسانهای جهان و بحثهای مرتبط با امپریالیسم فرهنگی و رسانهای مطرح شده است. فصل دوم با عنوان «بازنمایی و کلیشهها»، بازنمایی رسانهای و نشانهشناسی رسانهها، مفهوم کلیشه و کلیشهسازی و جنسیت و جنبشهای فمینیستی، مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین یک بخش بهطور خاص به کلیشههای جنسیتی شامل کلیشههای زنان و مردان و کلیشههای سفیدپوستان و رنگینپوستان اختصاص دارد. در بخش آخر این فصل نیز مفاهیم ایدئولوژی، گفتمان و قدرت در بحث کلیشهسازی مطرح شده است. نویسنده در فصل سوم با عنوان «کلیشهسازی در فیلمهای پویانمایی والت دیزنی» بهطور عملی و تجربی بررسی میکند که کودکان از طریق فیلمهایی که بهصورت نمایش خانگی به نمایش درمیآیند در معرض چه محتواهایی قرار میگیرند و بهطور خاص فیلمهای پویانمایی والتدیزنی را که علاوه بر پرطرفدار بودن نزد کودکان، بیشترین سابقه را نیز در این عرصه دارند تحلیل میکند. اهداف کلی این بررسی عبارت است از نحوة نمایش کلیشههای جنسیتی و نژادی در فیلمهای پویانمایی والتدیزنی و همچنین تغییرات کلیشهها در دورههای گوناگون تاریخی. نویسنده برای دستیابی به این اهداف فیلمهای والتدیزنی را تحلیلمحتوا کرده است. در فصل چهارم و آخر کتاب نتیجهگیری تحقیق بیان شده است. برخی از نتایج این تحقیق به این شرح میباشد: در مورد کلیشههای جنسیتی میتوان گفت که بسیاری از کلیشههای جنسیتی در فیلمهای والتدیزنی حضور دارند، مانند اینکه شخصیتهای زن کمتر از شخصیتهای مرد در فیلمها نشان داده میشوند؛ آنها اغلب دارای اندام میانه و لاغر هستند و اصلاً عضلانی و ورزشکاری به تصویر درنمیآیند چون کلیشة رایج این است که زنان برای امر ورزش مناسب نیستند؛ معیار انتخاب زنان برای حضور در برنامهها، جوانی و زیبایی است، همچنین کارهایی نظیر در آینه خود را نگاهکردن، اهمیتدادن به لباس و وضع ظاهری و آرایشکردن مو، رفتارهایی مختص شخصیتهای زن هستند؛ تأهل بهعنوان یک ویژگی کلیشهای زنانه، در فیلمهای والتدیزنی مشاهده میشود. در خصوص کلیشههای نژادی نیز سیاهپوستان بسیار کم به تصویر درآمدهاند، همچنین برخی از کلیشههای منتسب به شرقیها مانند کلیشههای ثروت بیحدوحصر داشتن، وحشیگری و درندهخویی، شتر و شترسواری، تنبلی و تنپروری و تمایل جنسی زنان مشاهده شد.
- نویسنده: اعظم ده صوفیانی
- قیمت: 70000 ریال
ایران و ظرفیتهای فرهنگی اکو
ایران و ظرفیتهای فرهنگی اکو نویسنده: دکتر حسین نوروزی نوبت چاپ: اول – اردیبهشت 1392 شمارگان: 200 نسخه تعداد صفحه: 244 صفحه قیمت: 7000 تومان اثر حاضر نتیجه پژوهشی است در موضوع «ایران و ظرفیتهای فرهنگی اکو» به کوشش دکتر حسین نوروزی که در قالب گزارش پژوهش در اختیار علاقهمندان قرار گرفته است. این اثر در سال 1392 از سوی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات به چاپ رسیده است. دکتر حسین نوروزی عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران است. وی تحصیلات کارشناسی ارشد خود را در رشته روابط بینالملل در سال 1377 به پایان رساند و مدرک دکتری خود را در همین رشته و در سال 1386 اخذ کرد. از ایشان چندین مقاله علمی در نشریات علمی – پژوهشی به چاپ رسیده است که از جمله آنها میتوان به مقالههای «اقتصاد جهانی و دیپلماسی اقتصادی کشورهای در حال توسعه؛ ظرفیتهای پردازش گفتمانی و قاعده سازی»، «نظام جهانی حقوق مالکیت فکری و روابط شمال – جنوب» و «جهانی شدن و حقوق مالکیت معنوی» اشاره کرد. وی همچنین در تالیف چندین کتاب همکاری داشته و مسئولیت تدوین برخی از کتابها را نیز بر عهده داشته است که برخی از آنها عبارتند از: کتاب «کتابنامه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران» و «کتاب دوم آسیا». فرهنگ یکی از مباحث ژرف و پرپیچ و خم در ابعاد عینی و ذهنی است. این ژرفا و پیچیدگی به اشکال مختلف در روحیهها، نگرشها، انتظارها، رفتارها، تعاملها و گفتگوهای میان افراد، گروهها و سازمانهای فراملی به خوبی قابل درک و تبیین است. بنابراین کشورها و بازیگرانی که از منظر فرهنگی به دنبال برنامههای جدید جهت کسب اهداف و منافع ملی و فراملی خود هستند، باید سیاستگذاریهای اصولی را در این زمینه اتخاذ کنند. گفتنی است امروزه بخشی از کارکردهای دولتها در حوزه فرهنگ را برخی نهادها و سازمانهای بینالمللی انجام میدهند. كشور ايران در طول تاريخ مجموعهاي از مشخصات يك كارگزار و کنشگر فرهنگي مطرح را داشته است. عناصر فعال و پرظرفيت فرهنگ و تمدن ايران و ابعاد مناسبات فرهنگياش با ساير ملتها و واحدهاي سياسي، توانمندي كنش و واكنش ملي را به مرور قوي و ورزيده ساختهاند. پیوند کشورهای پیرامونی ایران ابتدا با همکاریهای منطقهای با ترکیه و پاکستان در قالب اکو شکل گرفت. این گام اول، زمینه تجدید حیات الفتهای دیرین فرهنگی بود. گام دوم، پس از فروپاشی شوروی و الحاق جمهوریهای تازه رسته از آن امپراطوری به جمع اعضای اکو به اوج رسید. اكنون در حوزة فرهنگي و تمدني ايران 10 كشور با روابط ديرين و ماندگار خود در قالب سازمان همكاري اقتصادي اكو به همكاري و تشريك مساعي ميپردازند. يكي از نهادهاي فرعي در سازمان اكو هم مؤسسة فرهنگي اكو است كه اهداف بلندي را برای خود تعريف كرده است. نویسنده در اين کتاب درصدد آن است تا با مروري بر موضوع فرهنگ و تمدن، عناصر و مؤلفههاي فرهنگي در تعاملهای اجتماعي ملي و بینالمللي و تحول فضاي مناسبات فرهنگي در عصر جهاني شدن چارچوبي از ظرفیتها و زمینههاي تعاملهای فرهنگي در حوزة جغرافيايي اكو را ترسیم کند. کتاب حاضر در پنج فصل ساختاربندی شده است. يكي از فصلها بهطور مشخص به تاريخچه، اهداف، آرمانها و فعالیتهاي مختلف مؤسسة فرهنگي اكو پرداخته شده و در فصلهاي بعدي هم ابتدا ضمن معرفي نه چندان مفصل مسائل فرهنگ و تمدن ايراني به نقش خاص و محوري ايران در مناسبات فرهنگي منطقهاي، فعال كردن بيش از پيش مؤسسة فرهنگي اكو و بهرهبرداري از اين فرصت براي رفع پارهای سوءتفاهمها ميان دولتها، لزوم نزديكي بيشتر ملتها و نخبگان كشورها به یکديگر و برخي پيشنهادها و توصیههاي سياستگذارانه در اين زمینه پرداخته شده است. نویسنده در فصل اول با عنوان «تاملی بر مبحث فرهنگ و جایگاه آن در روابط بینالمللی» به بررسی چیستی و اصول فرهنگ پرداخته و جایگاه آن در روابط بینالمللی را بررسی کرده است. در بخشی از این فصل آمده است: «فرهنگ میتواند یکی از منابع قدرت ملی دولتها میتوانند با همکاری بازیگران غیردولتی و فرهنگی، به خوبی حضور قوی و موثر عناصر فرهنگی در نظام ملی و تعاملهای خارجی را مدیریت کنند. پدیدههای گوناگونی از ارتباطات فرهنگی میان ملتها میتواند شکل بگیرد. امروزه سیاست فرهنگی دولتها با سیاست خارجی آنها ارتباط بیشتری یافته است. در چارچوب سیاست خارجی، عامل فرهنگی نقشی تعیینکننده ایفا میکند. به عبارتی، سیاست فرهنگی خارجی اساساً یک جزء لاینفک را در سیاست خارجی پدید میآورد. عنوان فصل دوم «ظرفیتها و کارکردهای فرهنگی حوزه اکو» نام دارد. نویسنده در این فصل عناصر فرهنگی و اجتماعی را در حوزه جغرافیایی اکو بررسی کرده است؛ عتاصری از قبیل اقوام، زبان، ادیان، هنرها، آثار و اماکن تاریخی – فرهنگی و غیره. تنوع و گوناگونی قومیتها، ادیان، مذاهب و زبان، چهرهای چندپاره از این جوامع را در سطح درونی به نمایش میگذارد. اما از طرف دیگر، این تنوع با گونهای از تجارب عمومی و اشتراکهای فرهنگی اعم از دینی، زبانی و سنتهای اجتماعی آرایش شده است. بنابراین قالبی از وحدت و کثرت فرهنگی در این حوزه شکل گرفته و جاری است. در این فصل همچنین ظرفیتهای علمی و آموزشی کشورهای عضو اکو بررسی شده است. مدارس و آموزشگاهها در سطح اول و زیربنایی از مراکز عالی آموزش نیروی انسانی و فرهنگی کشورها محسوب میشوند. مراکز علمی و پژوهشی هم نقش مهمی در گسترش ارتباطات فرهنگی و اجتماعی کشورهای اکو دارند. نویسنده معتقد است که این سرمایهها و امکانات در ظرفیتهای منطقهای باید در خدمت تعالی ملی، توسعه منطقهای و همدلی بیشتر کشورهای اکو قرار گیرند و الگویی در تحکیم فضای صلح و امنیت جهانی شوند. در فصل سوم با عنوان«آثار و کارکردهای فرهنگی اکو بر ایران با تمرکز بر فعالیت موسسه فرهنگی اکو» نویسنده تاریخچه اکو و موسسه فرهنگی اکو، اهداف موسسه و فعالیتها و اقدامهای آن را بیان کرده است. سازمان اکو اکنون دارای 10 عضو است. کشورهای ایران، ترکیه، پاکستان، افغانستان، جمهوری آذربایجان، قزاقستان، ترکمنستان، قرقیزستان، ازبکستان و تاجیکستان از اعضای این سازمان به شمار میروند. موسسه فرهنگی اکو براساس اهداف و رسالت خود فعالیتهای مختلفی را تعریف و برنامهریزی کرده است؛ فعالیتهایی مانند برگزاری جشنوارههای فیلم و تئاتر، برگزاری نمایشگاه عکس، برگزاری جشنوارههای موسیقی، کتاب و کتابخوانی، برگزاری تورهای فرهنگی، گسترش دفاتر منطقهای اکو و غیره. نویسنده در فصل چهارم با عنوان «ظرفیتهای فرهنگی اکو و فرصتهای نقشآفرینی فرهنگی ایران» ابتدا تحولات جغرافیای تاریخی ایران را بررسی کرده و سپس عناصر و مولفههای فرهنگ و تمدن ایرانی از قبیل اقوام و نژاد، ادیان، زبان، سنتهای اجتماعی و غیره را بیان کرده است. در فصل پنجم و آخر کتاب راهکارها و ساز و کارهای استفاده بهینه ایران از ظرفیتهای فرهنگی اکو بیان شده است. در این فصل نویسنده پیشنهادهایی را به مسئولان، تصمیمگیرندگان و عوامل اجرایی – فرهنگی کشورمان ارائه کرده است. برخی از این پیشنهادها عبارتند از: تشریک مساعی سایر نهادهای دولتی، بهرهمندی از همکاری رسانههای جمعی، بهرهگیری از توانمندیهای بخش غیردولتی .
- نویسنده: دکتر حسین نوروزی
- قیمت: 70000 ریال
شکست چندفرهنگ گرایی و مسلمانان اروپا
عنوان: شکست چندفرهنگ گرایی و مسلمانان اروپا نویسنده: دکتر علی صباغیان ناشران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات - موسسه مطالعات آمریکای شمالی و اروپای دانشگاه تهران نوبت چاپ: اول – اردیبهشت 1392 شمارگان: 1000 نسخه تعداد صفحه: 190 صفحه قیمت: 5700 تومان کتاب حاضر با عنوان «شکست چندفرهنگ گرایی و مسلمانان اروپا» توسط دکتر علی صباغیان عضو هيأت علمي دانشكده حقوق و علوم سياسي دانشگاه تهران نگاشته شده است. این اثر در سال 1392 با همکاری پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات و موسسه مطالعات آمریکای شمالی و اروپای دانشگاه تهران به چاپ رسیده است. موضوع چندفرهنگي يکي از بحثانگيزترين مباحث روز است. در بسياري از کشورهاي اروپايي، اقليتهاي قومي و مذهبي از جمله مسلمانان روز به روز در پي به رسميت شناختن و حمايت از شاخصههای فرهنگي خود هستند. افزايش جمعيت مسلمانان در کشورهاي اروپايي در دهههاي اخير، توجه بسياري از محافل را به تمايزها و تفاوتهاي فـرهنگي ـ هويتي آنها در مقایسه با ساير شهروندان اين کشورها معطوف کرده است. کتاب حاضر از سه بخش تشکيل شده است. در بخش یکم طي دو فصل جداگانه ابتدا به تعريف و تاريخچۀ سياست چندفرهنگگرايي در اروپا اشاره و سپس به مباني نظري سياست چندفرهنگگرايي پرداخته شده است. بخش دوم به علل شکست سياست چندفرهنگگرايي اختصاص یافته که خود به دو فصل تقسيم میشود. در فصل سوم به بيداري اسلامي و هويتخواهي مسلمانان بهمثابه يکي از علل مهم شکست سياست چندفرهنگگرايي در دهههاي اخير اشاره شده و در ادامه در فصل چهارم، حوادث یازدهم سپتامبر و پيامدهاي آن بهعنوان ديگر علل مهم شکست اين سياست بررسي شده است. بخش سوم و پاياني نيز به مبحث اصلي، يعني جايگزينهاي سياست چندفرهنگگرايي در اروپا پرداخته است. در فصل پنجم جايگزينهاي موجود بررسي شده و در فصل ششم به بررسي جايگزينهاي سياست چندفرهنگگرايي در سه کشور انگليس، فرانسه و آلمان بهمثابه کشورهاي مطالعه شده در اين کتاب پرداخته شده است. نویسنده در این کتاب ضمن اشارۀ مبسوط به دلايل شکست سياست چندفرهنگگرایی، جايگزينهايي را شامل: ادغام و همگونسازي، ترويج اسلام اروپايي، طرد و جداسازي مسلمانان و مقابله با مهاجرتهاي جديد و اخراج مسلمانان براي آيندۀ آنها در اين کشورها پیشنهاد کرده و از اين رهگذر به اين نتيجه رسيده است که با توجه به شرايط فعلي، برآمد همۀ جايگزينهاي ذکر شده اين است که مسلمانان ساکن در کشورهاي اروپايي بهخصوص اروپايغربي يا بايد خود را با فرهنگ اروپايي ادغام يا همگون (نقطۀ مقابل سياست چندفرهنگگرایی) کنند يا آن تعريفي را از اسلام بپذيرند که با فرهنگ اروپايي کمترين تضاد و تعارض را دارد (عدول از اسلام واقعي و در نتيجه فروکش کردن بيداري اسلامي). در غير اين صورت، آيندهاي جز طرد، جداسازي يا اخراج از اين کشورها پيشِ روي آنها نخواهد بود. نویسنده در فصل اول تعریفی از چندفرهنگگرایی ارائه کرده است و سپس تاریخچه سیاست چندفرهنگگرایی را به ویژه در اروپا بررسی کرده است. در بخش دیگری از این فصل چندفرهنگگرایی از دیدگاههای مختلفی مانند چندفرهنگگرایی به مثابه ایدئولوژی، چندفرهنگگرایی به مثابه واقعیت، چندفرهنگگرایی به مثابه سیاست، چندفرهنگگرایی به مثابه ملیگرایی فرهنگی و چندفرهنگگرایی به مثابه فلسفه اجتماعی بیان شده است. در فصل دوم نظریههای مرتبط با سیاست چندفرهنگگرایی تجزیه و تحلیل شده است. نظريههاي مربوط به موضوع چندفرهنگگرايي را ميتوان به دو دسته تقسیم کرد: نظريههاي دستۀ اول عمدتاً نظريههايي هستند که به نوعي بر همزيستي فرهنگي و پذيرش تفاوتهاي فرهنگي ساکنان جامعه اعم از شهروندان اصلي يا مهاجران تأکيد دارند. در اين دسته ما با نظريههایي همچون: نظریۀ دموکراسي، تنوع فرهنگي، تکثر فرهنگي و نظريۀ «گروههاي همفرهنگ» مواجه هستيم. دستۀ دوم نظريههايي هستند که چندفرهنگگرايي در جامعه را رد ميکنند و بر وحدت فرهنگي جامعه تأکيد دارند. نظريههايي همچون: نظريۀ شهروندي، هويت ملي، مليگرايي و نظريۀ وحدت فرهنگي در اين دسته قرار دارند. فصل سوم، به بيداري اسلامي و هويتخواهي مسلمانان بهخصوص از دهههاي پاياني قرن بيستم به بعد و تأثيرگذاري آن بر هويتخواهي مسلمانان مهاجر در اروپا بهعنوان يکي از دلايل شکست سياست چندفرهنگگرايي پرداخته است. به این منظور، ابتدا به تعريفي از بيداري اسلامي پرداخته شده، تاريخچۀ کوتاهي از آن به همراه عوامل شکلگيري آن ارائه شده و سپس دربارۀ جلوههاي اين بيداري در ميان مهاجران مسلمان در اروپا (که در قالب هويتخواهي مسلمانان در اين کشورها بروز پيدا کرده) بحث شده است. فصل چهارم به بررسي حوادث یازدهم سپتامبر و پيامدهاي آن براي مهاجران مسلمان در اروپا ميپردازد. حوادث یازدهم سپتامبر 2001 را ميتوان نقطۀ عطفي در محور قرار گرفتن پديدۀ تروريسم بينالمللي در مسائل جهاني و همچنين در روابط کشورهاي غربي با مسلمانان دانست. درواقع حوادث تروريستي یازدهم سپتامبر بستر مناسبي را براي کشورهاي غربي فراهم کرد تا کل جهان اسلام را تروريست خطاب کنند و با به راه انداختن تبليغات گستردۀ جهاني، هجمۀ سنگيني را عليه مسلمانان در سراسر نقاط جهان ايجاد کنند. در فصل پنجم به سیاستهای جایگزین سیاست چندفرهنگی که از سوی دولتهای اروپایی مورد توجه قرار گرفته، پرداخته شده است. در این فصل چهار سياست «ادغام و همگونسازي»، «ترويج اسلام اروپايي»، «طرد و جداسازي» و «مقابله با مهاجرتهاي جديد و اخراج مهاجران مسلمان» را که مقامها و سیاستگذاران کشورهای اروپایی بهعنوان جایگزینهای سیاست چندفرهنگی در دستور کار خود قرار دادهاند بررسی شده است. در فصل ششم با گذري هرچند کوتاه به پيشينۀ سياستهاي مهاجرتي سه کشور انگليس، فرانسه و آلمان، سياستهاي اجرايي جايگزين سياست چندفرهنگگرايي در اين کشورها بررسي شده است و در پايان فصل نيز به سياست ادغام در قالب اتحاديۀ اروپا پرداخته شده است. و در پایان نویسنده راهکارهايي را در راستای بهبود وضعيت مسلمانان در کشورهای اروپایی عرضه کرده است. نخستين راهکار، حفظ هويت اسلامي مسلمانان ساکن در اروپا تحت هر وضعيتي است. دوم، حمايت کشورهاي مسلمان از مسلمانان ساکن در کشورهاي اروپايي است. سوم، با توجه به تبليغات منفي رسانههاي گروهي غربي در تخريب جهان اسلام و مسلمانان جهان، مسلمانان ساکن در کشورهاي اروپايي باید ضمن حفظ هويت اصيل اسلاميشان، خود را همچون جمعيت فعال در اين کشورها و نيرويی کارآمد و مفيد نشان داده و البته از تعامل مثبت و سازنده با شهروندان اروپايي غافل نبوده و در راستای ترويج چهرۀ رحماني دين اسلام کوشا باشند. چهارم، در مقابله با تبليغات منفي رسانههاي گروهي کشورهاي غربي، رسانههاي گروهي جهان اسلام و همچنين محافل دانشگاهی بايد ضمن ارائۀ برنامههاي مثبت و تأثيرگذار، همچنين پژوهشها و مقالههای درخور توجه، در راستای خنثيسازي تبليغات رسانههاي غربي فعال باشند. در نهايت اينکه، نهادهاي اسلامي فعال در کشورهاي اروپايي بايد با تندروي گروههاي تندرو نسبت دادهشده به مسلمانان مقابله کنند و با تعريفی درست و روشن از اسلام واقعي و رحماني، تعريف نادرستي را که اين گروهها از اسلام در اذهان شهروندان اروپايي ايجاد کردهاند، نقد کنند و از آن دوری جويند.
- نویسنده: دکتر علی صباغیان
- قیمت: 57000 ریال
ارزشها و نگرش هاي اقليتهاي ديني ايران
ارزشها و نگرش هاي اقليتهاي ديني ايراننویسندگان : هوشنگ نایبی- محمدحسن آغازنوبت چاپ: اول- ارديبهشت 1392قیمت :6000 تومان اين كتاب دستاورد پژوهشي طرحي در پژوهشكده ارتباطات فرهنگي بين الملل پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات است كه توسط دكتر هوشنگ نايبي، عضو هيات علمي دانشگاه تهران، و محمدحسن آغاز انجام است؛ناظر علمي اين پژوهش دكتر سيدمجتبي رضوي طوسي و ارزياب آن دكتر عباس كشاورز شكري بوده است. اين كتاب در پي آن است كه مشخص كند اقليتهاي ديني در ايران از لحاظ فرهنگي و اجتماعي در چه جايگاهي قرار دارند و خود را در چه جايگاهي ميبينند تا بتوان به روش بهتري به سياستگذاريهاي مناسب براي همزيستي مسالمتآميز اقليتها با اکثريت و تحكيم همبستگي ملي پرداخت. اين كتاب در هفت فصل تدوين شده است؛ فصل یکم به طرح سؤال اصلي اين کتاب، اهداف و اهميت آن اختصاص دارد. در فصل دوم مباني روششناسي (روش پژوهش، روش گردآوري دادهها، جامعۀ آماري، روش نمونهگيري و تعريف عملياتي متغيرها) مطرح شده است. در فصل سوم وضعيت فرهنگی و اجتماعی زرتشتيان ؛ در فصل چهارم وضعيت فرهنگی و اجتماعی ارامنه، در فصل پنجم وضعيت فرهنگی و اجتماعی آشوريان و در فصل ششم وضعيت فرهنگی و اجتماعی كليميان مورد بررسي و مطالعه قرار گرفته است. فصل هفتم هم به مقايسۀ وضعيت فرهنگی و اجتماعی اقليتهاي ديني اختصاص دارد. با توجه به دستور دين مبين اسلام در رعايت حرمت و حفظ مودت با اهل کتاب و همچنين با عنايت به اصول متعدد قانون اساسي، اين کتاب در پي آن است كه مشخص كند منويات و مقاصد مدنظر قانون دربارۀ اقليتهاي ديني در ايران تا چه حد رعايت شده و اين اقليتها به لحاظ فرهنگي و اجتماعي در چه جايگاهي قرار دارند و خود را در چه جايگاهي ميبينند. به عبارت ديگر، سؤال و مسئلۀ اصلي نوشتار حاضر اين است که وضعيت اجتماعي و فرهنگي اقليتهاي ديني ايران چگونه است؟ همچنین هدف اين کتاب سنجش و توصيف وضعيت فرهنگي و اجتماعي اقليتهاي ديني ايران و مقايسۀ آنها با یکدیگر است. بررسي هاي انجام شده دراين كتاب نشان ميدهد در كل وضعيت فرهنگي و اجتماعي هر چهار اقليت ديني زرتشتيان، ارامنه، آشوريان و كليميان بسيار نزديك به هم است و تفاوتهاي اندكي بين آنها وجود دارد. از ديگر نتايج اين تحقيق مي توان به اين موارد اشاره كرد: - آشوريان بيش از همه به مطالعۀ روزنامه و مجله ميپردازند و زرتشتيان و كليميان كمتر. در عوض كليميان بيش از همه كتاب غيردرسي ميخوانند و ارامنه كمتر از همه. - بيشتر اقليتهاي ديني از وضع سلامتي و محلۀ سكونت و ميزان آزادي مذهبي اقليتها راضياند، اما از وضع مالي خود و وضعيت اقتصادي كشور چندان راضي نيستند. در كل رضايتمندي از ابعاد گوناگون زندگي و احساس خوشبختي در ارامنه از همه بيشتر و در آشوريان از همه كمتر است. - گرايش به تعامل با همكيشان، همكيش بودن دوستان، همكاران يا همسايگان يا دادوستد اقتصادي در بين زرتشتيان از همه بيشتر و در بين كليميان از همه كمتر است. - گرايش به مليت كه مبين افتخار كردن به ايراني بودن خود و تمايل نداشتن به ترك ايران است، در بين زرتشتيان بيشتر و در بين ارامنه و كليميان كمتر است. - كليميان بيش از همه عملكرد دولت را در ايجاد امنيت در جامعه، افزايش رفاه مردم، حفظ ارزشهاي ديني و اخلاقي و حمايت از آزادي اقليتهاي ديني موفقيتآميز ميبينند و ارامنه كمتر از همه. كتاب «ارزشها و نگرش هاي اقليتهاي ديني ايران» با قيمت 6000 تومان وارد بازار نشر شده است. علاقهمندان به دريافت اين كتاب ميتوانند به پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات مراجعه يا با تلفن 88919176 تماس حاصل نمايند.
- نویسنده: هوشنگ نایبی- محمدحسن آغاز
- قیمت: 60000 ریال
جامعه پذيري ديني در ايران
جامعه پذيري ديني در ايراننویسنده : محمد شریف حیدرینوبت انتشار: اول- ارديبهشت 1392قیمت :45000 ريال این كتاب دستاورد یکی از اولویتهای پژوهشی پژوهشکده مطالعات دینی فرهنگ پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات است كه توسط محمدشریف حیدری با نظارت علمی محمدحسین پوریانی و ارزیابی دکتر قاسم زائری انجام شده و به طور مشترك با پژوهشكده باقر العلوم (ع) منتشر شده است. كتاب «جامعهپذیری دینی در ایران» سعي ميکند که متناسب با امکانات و ظرفيتهاي نهفته در درون جامعة معاصر ايران، الگوها، منابع، راهکارها و شيوههاي مختلف دينپذيري را با نگاهي به آموزههاي دين مقدس اسلام در اين باره، مورد بررسي قرار دهد. غايات نهفته در اين کتاب چيزي جز بهبود و ارتقاي سطح دینداري در جامعه نيست که از طريق طرح امکانها و گزينههاي محتمل در مسير دينپذيري جامعه ممکن ميگردد. اين کتاب مسلماً همة ابعاد مسئله را بهصورت تام نميپوشاند، اما متناسب با امکانات موجود، سعي ميکند براي فراهمآوري روشها و الگوهاي دينپذيري، چيزي را که در توان دارد فروگذار ننمايد. اين كتاب در 6 فصل و 232 صفحه تدوين شده است. برخي از استنتاجهاي نظري اين تحقيق بدين شرح است: 1. بنياد نظرية جامعهپذيري بهمثابه يك فرايند عام و همچنين جامعهپذيري ديني بر اين واقعيت استوار است كه انسان بهصورت كانوني از استعدادها و تواناييهاي وجودي بالقوه به دنياي اجتماعي پا ميگذارد و از راه تعامل مستمر با محيط اجتماعي و درونريزي مجموعهاي از باورها، نگرشها، ارزشها، آرمانها، هدفها، رسوم، قواعد و هنجارها، از طريق كارگزاران ويژهاي همچون خانواده، گروههاي همسالان، محيطهاي آموزشي، وسايل ارتباط جمعي، كانونهاي مذهبي و مانند آن، بهتدريج به انساني بالفعل تبديل ميشود. چنانچه از پيتر برگر نقل شد، انسان نه بهصورت عضو بالفعل جامعه، بلكه با نوعي گرايش و استعداد جامعهپذيري زاده ميشود كه از ويژگي انعطافپذيري در قبال محيط طبيعي و اجتماعي برخوردار است. انسان هم ميتواند با هرگونه محيط، خود را تطبيق دهد و هم ميتواند محيط را آنگونه که تمايل دارد، بسازد. اين معنا با نظرية فطرت در مفهوم اسلامي آن كاملا همخواني دارد. بر اساس نظريه فطرت، انسان داراي استعدادهاي انساني است که حالت بالقوه دارند و بايد پرورش يابند. بذر انسانيت در او بهصورت بالقوه موجود است كه بهتدريج از زمينة وجود وي سر برميآورد. نظرية فطرت به اين معني نيست كه انسان در بدو تولد، پارهاي از ادراكها يا گرايشها را بالفعل دارد، همچنان كه به اين معني نيز نيست كه انسان در آغاز تولد پذيرنده و منفعل محض است. 2. در طي فرايند جامعهپذيري ديني، دورهاي كه بسيار اهميت دارد، دورة كودكي است كه فشردهترين و مؤثرترين دورة يادگيري ديني است. در اين دوران است كه انسان الگوهاي اساسي رفتار ديني را ميآموزد و همين آموختهها، پايه و اساس آموزشها و رفتارهاي بعدي او قرار ميگيرد. پيام آشكار نظريههاي جامعهپذيري فرويد و پياژه كه مورد بحث قرار گرفت آن است كه شكلگيري ايستارهاي ذهني و شخصيتي انسانها در همان دورة اولية زندگي و تا دورة نوجواني شكل ميگيرد. بر اين اساس، ميتوان گفت تماس و ارتباط فرد با گروههاي نخستين و كنش متقابل با آنها، يعني گروههايي كه افراد آن يكديگر را ميشناسند و با هم احساس نزديكي و صميميت ميكنند، مانند اعضاي يك خانواده و دوستان، در شكلگيري شخصيت او بسيار تعيينكنندهتر است تا تماس با ديگران در گروههاي ثانويه كه ديرتر انجام ميگيرد و حالت رسميتر دارد. از ميان نظريههای جامعهشناسان، نظرية پيتر برگر بر پرورش اجتماعي اوليه بهعنوان مهمترين عامل اجتماعي شدن فرد تأكيد دارد. به عقيدة برگر، ساختار اساسي پرورش اجتماعي ثانوي ناگزير بايد با ساختار اساسي پرورش اجتماعي اوليه شباهت داشته باشد. چه اينكه واقعيتي که قبلا دروني شده است، ميل به بقاء دارد، مگر آنکه بنيان آن توسط دليل بسيار قدرتمند، متزلزل گردد. در تعاليم اسلامي نيز بر اهميت دورة كودكي و لزوم توجه به تربيت ديني كودكان توصيه شده است. 3. خانواده مهمترين کارگزار جامعهپذيري ديني در مرحلة جامعهپذيري نخستين است. ارزشهاي يادگرفته شده در خانواده در زمينة امور مذهبي، تأثيرگذارتر از ساير كانونهاست؛ زيرا، در يك فضاي عاطفي و صميمي صورت ميبندد. عليرغم تأثيرگذاري كارگزاران ديگر مانند دوستان، مدرسه و تلويويزيون بر كودكان، خانواده بر همة ابعاد زندگي كودكان خردسال احاطه دارد و ميتواند تأثير آنها را كنترل نمايد. به نظر ميرسد عدم رعايت برخي هنجارهاي ديني در جامعه بهويژه از سوي جوانان، ريشه در تغييراتي دارد كه در سطح خانوادة ايراني در ساليان اخير رخ داده است. نظام خانواده در ايران طي ساليان اخير تحت تأثير فرهنگ مدرنيته تا حدي تضعيف گرديده و بهعبارتي عرفي شده است. به همين خاطر نقش مذهب در بسياري از مناسبات درونخانوادگي كاهش پيدا كرده و بهجایي آن مجموعه وسيعي از آيينها، ارزشها و باورهاي عرفي نشسته است. بهطور مثال در درون خانوادة گستردة سنتي ايراني، اگر چه همه با هم همزيستي داشتهاند، ولي معيار محرميت و نامحرميت شرعي در ميان اعضاي خانواده كاملاً رعايت ميشد، اما امروزه ميبينيم كه در بسياري از خانوادهها، در روابط و مناسبتها، محرم و نامحرم بودن به خوبي رعايت نميشود. طبيعتاً وقتي در درون خانوادهها حساسيتي نسبت به اين امور موجود نباشد، افراد اين رفتارها را در بيرون از خانواده مانند دانشگاه يا محل كار نيز سرايت ميدهند. 4. يكي از موانع اساسي جامعهپذيري ديني، عدم هماهنگي ميان كارگزاران جامعهپذيري ديني است. از پيامدهاي اين عدم هماهنگي، تنوع گروههاي مرجع در امور ديني است كه با توجه به نقش الگويي آن، موجب پراكندگي و تنوع ارزشها و هنجارهاي ديني و گاه تعارض ارزشهای رفتاري ميگردد. نتيجة اين وضعيت، عدم انتقال درست ارزشها و هنجارها به افراد و بيتفاوتي و بيتوجهي به ارزشها و هنجارهاي جامعه و لجامگسيختگيهاي رفتاري است. براي مثال يكي از مهمترين سمبلهاي مذهبي كه بر روي رفتار مردم و ارزشهاي آنها در شرايط بعد از انقلاب اسلامي تأثير داشته و معرف ميزان نفوذ نهاد مذهب در جامعة ايران است، حجاب و پوشش زنان است. در اين مسئله، عدم هماهنگي ميان عوامل و كانونهاي مؤثر بر جامعهپذيري ديني در جامعة ايران، كاملاً مشهود است. از يكسو، هنجار اجتماعي حكم ميكند كه زنان با پوشش مناسب در جامعه رفتوآمد كنند يا هنجار اجتماعي اين است كه بهترين و كاملترين پوشش براي زنان و دختران چادر است يا اينكه زنان و دختران نبايد با آرايش در اماكن عمومي ظاهر شوند و... ؛ در حالیکه بسياري از خانوادهها معتقدند پوشش ميتواند بهجایي چادر، مانتو و روسري باشد يا بانوان ميتوانند با آرايش در اماكن عمومي تردد نمايند. در سينماها و فرهنگسراها و برخي اماكن ديگر نيز هنجار اجتماعي فوق رعايت نميگردد. اين تعارض موجب ميشود نوجوان يا جوان، ارزشهاي جامعه و ارزشهاي خانواده را طرد كرده و براي خود ارزشها و هنجارهاي ديگري برگزيند و الگوها و معيارهاي خود را وراي خانواده يا جامعهاي كه در آن زيست ميكند، جستجو كند. 5. بر اساس مطالعات انجامشده، تأثير روشهاي غيرمستقيم، بر دينپذيري افراد بيشتر است. آنچه كودكان، نوجوانان و جوانان در مدارس و دانشگاها، كه بعد از خانواده مهمترين محيط براي يادگيري و شكلگيري خصوصيات فكري و رواني و رفتاري آنان بهشمار ميآيند، فراميگيرند، به فراگيري مطالب درسي و آنچه در يك فرايند رسمي آموزشي به آنها تعليم داده ميشود، منحصر نميگردد. بسياري از باورها و عناصر شخصيتي آنها در اثر مناسبات و روابط غيررسمي و تحت تأثير فضاي عمومي محيطهاي آموزشي شكل ميگيرد. در اسلام نيز روشهاي غيرمستقيم تبليغ دين و دعوت افراد به دين بر شيوههاي مستقيم، ترجيح داده شده و بر دعوت عملي به دين بهجایي دعوت گفتاري تأكيد فراوان شده است. پرسش اصلی این است که در یک جامعة دینی چگونه باورها، ارزشها و آموزههای دینی از نسلی به نسل دیگر منتقل میشود؟ جامعهپذیری دینی در ایران با چه چالشهایی روبروست؟ نهادهای مختلف مانند رسانهای جمعی، خانواده، مدرسه، مسجد، عالمان دینی، گروه همسالان و غیره چگونه میتوانند آموزههای دینی را به افراد منتقل کنند؟ كتاب «جامعهپذیری دینی در ایران» با قيمت 7000 تومان منتشر شده است. علاقه مندان به دريافت اين كتاب مي توانند به پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات مراجعه يا با تلفن 88919176 تماس حاصل فرمايند.
- نویسنده: محمد شریف حیدری
- قیمت: 70000 ریال